चिवटपणे जगते पाल
भिंतीवरी तग धरत
तिला माहित फक्त
बसणे जागा सांभाळत
किडे मुंग्या झुरळ
सारे खात पटापट
दबा धरत संधी साधत
उदराचा खड्डा भरत
इवल्याश्या भिंतीची
इवली सरहद्द असे
कोपऱ्यात सांदीमध्ये
युद्ध घमासम दिसे
ट्यूब खाली गरमीने
जीवाला आराम पडे
वायरीच्या छिद्रामध्ये
अन नवा जीव घडे
कधी कधी मोहापायी
जीवावर वेळ येते
सोडून साठली शेपूट
मग मरण चुकते
लाखो वर्ष झाली तरी
घुसखोर घरातली
लळा तर सोडाच पण
मैत्रीण ही नाही झाली
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा