काढून टाकलेल्या कपड्यांना
घाण म्हणणे फार सोपे असते
मग ते कपडे असोत..
हिंदुत्वाचे,बौधत्वाचे वा ख्रिश्चनीटीचे
पण आपण घातलेल्या
कपड्यांना घाण म्हणणे
अन साफ करणे फार अवघड जाते
कारण तसे करतांना त्यांना
नागडे होण्याचीच भिती असते
ते असे का बोलतात
याचा विचार केल्यावर लक्ष्यात येते
ती महत्वाची गोष्ट म्हणजे
काढून टाकलेल्या कपड्याची
त्यांची गरजही संपलेली असते
कारण ते असतात सुरक्षित नोकरीत,
गलेलठ्ठ पगारात सुबत्तेतील सजावटीत
शहरातील अज्ञात एका कोपऱ्यातील घरात
खरच पुरोगामित्वाची एक
जबरदस्त नशा असते
त्या नशेतील तथाकथित सुधारकाचे
डोके तर असे फिरलेले असते की
रस्त्यावरील प्रत्येकाला दगड मारणे
हे त्याचे कर्तव्य झालेले असते
मग नागा साधू त्यांना जगातील
सर्वात अश्लील प्राणी वाटू लागतात
अन सारेच ब्रम्हचारी पाद्री
स्त्रीलंपट दिसू लागतात
जणू काही एक नवीन चष्मा ते घालतात
त्यातून त्यांना दिसते ते फक्त
त्यांनी ठरविलेले.. जे बघायचे ते
आणि ते जगात मिरवू लागतात
कॉलर ताठ करत
एक नवा पंथ उभारत
ते येतात जातात वाजत गाजत
पण तरीही नीट बघितले तर कळते
अरे हे तर चालतात
भर उजेडातही चाचपडत
जणू फुटलेल्या डोळ्यांचे दरिद्री अंध
अन त्यांच्याबद्दलच्या कणवेने
ओठी "अरेरे बिच्रारे" हे शब्द उमटतात
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा