स्वतःत धुमसणारी आग होती ती
दिशा हरवले बेभान वादळ होती ती
आघात झालेली नागीण होती ती
समोर कुणीतरी वेगळीच होती ती
धार धार शब्दांचे करीत तीक्ष्ण वार
बेगुमान लढणारी हाराकिरी होती ती
नाही जमले तिज सांभाळले काहीही
सुटलेल्या प्रत्यंचेतील बाण होती ती
गर्व म्हणावा का हा अथवा मानी वृती
मांडलेला डाव पुन्हा मोडीत होती ती
होवुनी उभा जड एक पाषाण मूर्ती मी
घेवूनी घण प्रतिमा छिन्न करीत होती ती
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
