प्रकाश स्निग्ध निशब्द रात्र
आनंद विभोर गात्र गात्र
मृदुल मंद शीतल स्पर्श
कणाकणात दाटला हर्ष
अनासक्त मी होऊन धुंद
सारे सोडून संस्कार बंध
कधी कधी ये निशा अशी ही
मंद श्वास नि हृदय स्पंद ही
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
जेव्हापासून कळले मजला कि जीवनाचे नाव मरणे आहे . डोक्यास बांधून कफ़न मी ,त्या मारेकऱ्यास शोधतो आहे. (अनुवादित)
मारुत ****** एक रुद्र हुंकार भेदत जातो सप्त पर्वत पृथ्वी आप तेज वायू सारे आकाश व्यापत थरथरते धरती ढवळतो सागर उफाळून लाव्हा...
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा