गुरुवार, २० फेब्रुवारी, २०१४

दु:ख सालं येतं कुठून





प्रेमात पडून
लग्न करून
दु:ख सालं
येतं कुठून  ||

तीस शोधून
नीट बघून
चुकलं कुठ
न ये कळून ||
पथ्य पाळून
व्रत घेवून
काय झालं
भलं वागून||
ती    माझी
मी न तिचा
तरीही चाले
रथ रवीचा ||
नशिबं असती
सारे म्हणती
कळून चुकलं
शेवटी शेवटी ||

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/






कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

असणे

असणे ***** माझ्या असण्याचे गाणे  जेव्हा होईल नसणे  तेव्हा घडेल गवसणे दत्तात्रेया  तुझे  ॥ जैसे सदा सर्वकाळ व्यापुनिया आभाळ  राहत...