मी तिच्या बॅगेत एकदा हळूच फुल ठेवले
पण तिने हसून राजूलाच थॅन्क्स म्हटले
मी तिच्याशी रस्त्यात बोलण्याचा यत्न केला
सरातर्फे तिने माझा पार बाजा वाजवला
मी तिला पाहण्यास तीन मैल चालून गेलो
कुत्रांच्या तावडीतून जीव वाचवून आलो
ठोकर खावून रस्तात खाड्यात पडून पडलो
पळपुटा सैनिक होत महायुद्ध हरून आलो
वर्गात तिला सतत पाहतसे डोळा भरून
भाऊ तिचा म्हणाला टाकीन डोळे फोडून
नाद खुळा माझा तरीही कमी नाही झाला
तक्रार येता घरी मग बापाने कचरा केला
शाळेमध्ये जावून हेच धंदे करतोस काय
शिव्यालाथाबुक्के नका विचारू झाले काय
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा