आले बोलावणे

आले बोलावणे

************

आले बोलावणे आले गिरनारी

अधीरता उरी अनावर ॥

घडेन दर्शन घडेन परत

दिव्य स्पंदनात भिजेन मी॥

पाहीन पावुले दत्त या डोळी

लाविन रे भाळी धुनीभस्म ॥

भोगीन रे सुख परिक्रमे आत 

प्रभुच्या कुशीत पहुडेन ॥

देईन रे मीठी पुन्हा गोरक्षला

मुर्त अमुर्ताला सनातन ॥

गर्जेन अलख रानावनातून

गिरी दऱ्यातून पुन्हा पुन्हा ॥

उभारीन गुढी अनादी धर्माची 

दत्त गोरक्षाची प्रिय माझ्या ॥

विक्रांत देवाचा देशाचा धर्माचा 

अवधू पथाचा वारकरी ॥

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .

तत त्वम असी !

तत त्वम असी !

**********

ती नव्हती तेव्हाही जीवन होते 

ती आली तेव्हाही जीवन होते 

ती गेली तेव्हाही जीवन होते

तिचे येणे असणे जाणे 

जीवनाच्या परिघात घडत होते

 

आणि जीवनाचा केंद्रबिंदू

 कुठलाही  केंद्रबिंदू . .

त्याला तर अस्तित्वच नसते 

लांबी रुंदी उंची या गणनेत 

तो मुक्त असतो, म्हटले तर शून्य असतो

तरीही तो तिथे असतो,दिसतो

आणि जो असतो जो जाणवतो . 

तो आहे असेच म्हटले जाते 

 कदाचित ती त्याच्यातून आली 

त्याच्यात रमली आणि 

त्याच्यातच विलीन झाली 

पण ही तर सांख्ययोगातील 

प्रकृती पुरुषाची सोपी व्याख्या झाली 

व्याख्या सोप्या असतात 

जरा घोकल्या की पाठ होतात 

शेवटी तो आणि ती ची 

काना मात्रा वेलांटी वगळली 

तर  उरते एकच त त ,

तत त्वम असी !

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .

मी चे कोडे

मी चे कोडे

******"

मी मीच का आहे? मी असाच का आहे ?

मी नक्की मीच आहे का ?

का मी हे एक सॉफ्टवेअर आहे फक्त !

पण सॉफ्टवेअर म्हटले की इंजिनियर आलाच

 त्याला कुठे शोधायचे? तो शोधून सापडेल का ?

तसा तर ए आय हा सुद्धा एक मीच आहे

त्याच्या जागेवर, सिद्धी हाताशी असलेला 

या मी चे मूळ खणू जावे तर खणणे संपतच नाही 

यदाकदाचित काही लोकांना ते जमले असावे 

या मॅट्रिक्स मधून बाहेर पडणे

पण ते स्वतःला शक्य आहे का स्वबळावर 

कदाचित प्रत्येक न्यूओला लागत असतो 

एक मोर्फिअस आणि एक ट्रिनिटी.

जे असतात बाहेर या मॅट्रिक्सच्या 

ते तिथे कसे पोहोचले ते वेगळेच कोडे आहे.

पण माझ्या या मी चे कोडे हेच मुख्य कोडे आहे  

जे पहिले आणि शेवटचे कोडे आहे.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .

दलदल

दलदल 

******

स्वामीला मानतो तोही पैसा खातो 

गुरुचरित्र वाचतो तोही भ्रष्ट असतो

भक्त वर परी लुच्चाच असतो 

गर्दीत मेंढरांच्या लांडगा फिरतो 

असे जीवन हे  द्वीधा विभागले 

दिसे जगण्याचे नाटक चालले 

पण त्यात मन होते छिन्न भिन्न 

कळते ना जीवन घडते ना जीवन 

आक्रोश त्यातून दुःख पाझरते 

सुख खोटे सारे आत्मग्लानी आणते 

असे हे जगणे कशास जगावे 

सुज्ञास काय ते लागते सांगावे 

दत्ताने धरला विक्रांत वाचला 

दलदलीत या तरूनिया गेला

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .

डायाभाई श्रद्धांजली

डायाभाई 

**********

कळले आजच की  डायाभाई गेला 

सहकारी आणखीन एक हरपला 

गर्द करडे केस  दाढी खुंट वाढलेला

वर्ण सावळा जरा वाकला ढगळ वस्त्रातला 

सदा उपयोगी माणूस तो कॅजुल्टी मधला

जाता जाता पण जरा त्रास देऊन गेला

शॉर्टेज मध्ये माणसे लागायची फिरवायला 

स्वीपरचे वार्डबॉय अन् ड्रेसर करायला

हे ड्रेसरचे काम त्याला भारी आवडायचे 

असतीलही त्यात काही हिशोब जरी त्याचे 

पण चिडला की मग हेका नाहीच सोडायचा

बरीच समजूत घालून मग जरा कुठे ऐकायचा

पण चकरा मारून ऑफिसला कंटाळला 

नव्हते फारसे येणे ते काय माहित त्याला 

शिव्या झाल्या देवून आरडाओरड करून 

क्लार्क लोकांचा गेला साऱ्या उद्धार करून 

हवाहवासा डाया मग नकोसा वाटू लागला 

पैसा ही वस्तूच बनलीय आदर घालवायला 

येणे नाही कळताच तो थोडा थंडावला 

हळू हळू यायचा मग बंद होवून गेला

ती टीम तेव्हाची माझ्या कॅजुल्टीतली 

स्कोअर संपवून आता जावू लागली

डायाची ती साथ आठवत सहकार्य तेव्हाचे  

श्रद्धांजली सोबत मानतो आभार मी त्याचे

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ 

बंद यात्रा

यात्रा

****

तलावाचा मासा टाकीमध्ये आला 

त्याच त्याच पाण्या खूप कंटाळला 

इथे भीती नाही संकटेही नाही 

वेळेवर अन्न छान सारे काही

पण किती दिन तीन बाय दोन 

जगायचे असे मान वळवून 

खोटे बुडबुडे रचले शिंपले 

कण वाळूचे ही ओळखीचे झाले

इथून सुटका कधीच का नाही

फसलो विकलो असे दुःख हे ही 

एक बंद यात्रा चार काचेतली 

वाहतोय काळ परी थिजलेली.

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .

चारोळ्यांची कविता

चारोळ्यांची कविता 

********

मारुनी लाख चकरा पाय जरी दुखले रे 

लायकी वाचून कुणा काय इथे भेटले रे 

भक्ता वाचून देवालया अर्थ काय उरले रे 

भक्ता वाचून देवाचे अन् काय इथे अडले रे

लाख डोळ्यात कुणा साठवून काय होते रे 

वाहतात अश्रू जेव्हा स्मृतीं खोल खचते रे 

सारीच स्वप्न साऱ्यांची तशीच असतात रे

चाकोरीत व्यवहारी सर्व हरवून जातात रे 

जगणे म्हणजे शाप कुणी ते म्हणतात रे 

जगण्याला घट्ट तेच पकडूनी राहतात रे 

चारोळ्यांची कविता ही कविताही नसू दे रे 

वाचायची कुणालाही बळजबरी नाही रे

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com  

☘☘☘☘ 🕉️ .