पूनम साखरकर सिस्टर
************
1.फार कमी व्यक्तींचे नाव तिच्या व्यक्तिमत्त्वाला समर्पक असते . पण ते किती असावे ? त्यात थोडाफार फरक असतोच पण पुनम सिस्टर यांचे पूनम साखरकर हे नाव त्यांच्या व्यक्तिमत्वाशी 100% अनुरूप आहे .
पूनम सिस्टराचे वागणे जगणे पौर्णिमेच्या चंद्रासारखे शीतल आहे . तिचे बोलणे लाघवी मधूर आहे . जिचे पाहणेही हसरे व निर्व्याज आहे नम्रता शांतता तिच्याकडे मुक्कामालाच आले आहेत
त्यांचे काम एकदम परफेक्ट असते . ते काम कधीही बळेच केलेले नसते वेळ काढू पणे केलेले नसते .अगदी मनापासून जीव ओतून ते काम झालेले असते . अगदी आखिव रेखीव आणि याबद्दल त्यांना थोडाही गर्व झालेला दिसत नसे .
त्यांचे अगोदरच नाव काटकर तेही चांगलंच पण देवाने विचार केला असावा की त्यांना अजून चांगले , अनुरूप नाव द्यावे , म्हणून मग त्यांची गाठ पडली साखरकराशी . खर तर हे साखरकरांचेच भाग्य आहे .साखरेतील मधुरता शुभ्रता हवेपणा त्यांच्यामध्ये एकवटलेला आहे .
*1
2 बाकी पूनम सिस्टर चे माझ्यावर फार ऋण आहेत मी व्ही शांताराम आरोग्य केंद्रामध्ये ज्या वेळेला एफटीएमओ होतो त्यावेळची ही गोष्टी आहे . मला त्या पूर्ण वेळ वैद्यकीय अधिकारी या कामाचा फारच कंटाळा आला होता .
खरंतर त्यावेळी मी नुकताच डॉक्टर झालेलो ज्ञानाने भरललो रुग्णसेवेला आतुरलेला तरुण होतो आणि मला ती आकडेमोड करणे मस्टर पहाणे रिपोर्ट करणे असली कागदी कामे आवडत नव्हती
त्यावेळेला पूनम सिस्टरांनी ते ओझे इतके सहजपणे उचलले की मला त्याकडे पाहावेच लागले नाही मग मी क्लिनिकल कामांमध्ये रमून गेलो अन्यथा मी महानगरपालिकेला तेव्हाच राम राम ठोकला असता .
खरंच संगतो अडीच वर्षासाठी देवाने मला एक ॲडिशनल बहिण दिली होती . त्याकाळी मला कडकडीत एकादशीच्या उपवासाचे वेड लागले होते आणि मग दुपारी मला हापो ग्लायसेमिया व्हायचा माझा चेहरा उतरायचा पण मी ठामपणे खायचं टाळायचो मग सिस्टर काय करायच्या मला न सांगता हळूच एनर्जीची बाटली मागवायच्या आणि उघडून माझ्या समोर ठेवायच्या आणि मग माझा कडकडीत उपवास मवाळ होवून जायचा .
**2
3 माझा चेहरा तरतरीत व्हायचा . त्या त्यांच्या प्रेमाने आग्रहाने माझ्या रक्तात पुन्हा साखर खेळू लागायची .साखरकराचे साखरकर नाव सार्थ व्हायचे
असे दोन-तीन वेळा झाले मग मी उपास करायचे सोडून दिले
त्यांचे आपल्या आईवर फार प्रेम होते की आईची त्यांच्यावर फार प्रेम होते मला माहित नाही पण गांधी रुग्णालयाच्या तुटलेल्या भिंतीवरून त्यांचा डबा देणारी ती प्रेमळ आई माझ्या मनचक्षूवर कायमची कोरली गेलेली आहे .
आपल्या सर्व सहकाऱ्यांना सांभाळून घ्यायची त्यांची हातोटी ही विलक्षण आहे कदाचित मला जो काही थोडेफार स्टाफ सांभाळता येऊ लागला ते त्यांच्याकडे पाहूनच ,असे मला वाटते .
नंतर मला प्रमोशन मिळाले व मी हेल्थ पोस्ट सोडले पुढील तीस वर्षात पुनम सिस्टराला क्वचितच भेटलो पण विसरलो मात्र कधीच नाही कारण ज्या व्यक्ती आपल्याला आवडतात त्या सदैव आपल्या हृदयात राहतात
जेव्हा जेव्हा सहकारी स्टाफचा विषय निघत असे तेव्हा मी न चुकता पुनम सिस्टराचे नाव घेत असे
*3
4 सी वाज द बेस्ट .अँड सी इज द बेस्ट
असे मला नेहमीच वाटते .असं म्हणतात आपण केलेल्या पुण्याचे फळ म्हणून चांगली माणसं आपल्या जीवनात येतात मला जीवनाला एक अर्थपूर्ण आयाम देतात .
मी काय पुण्य केले मला माहित नाही म्हणून मला पुनम सिस्टर अडीच वर्षासाठी का होईना पण भेटल्या आणि मी काय पाप केले ते मला माहित नाही म्हणून पुनम सिस्टर फक्त अडीच वर्षच माझ्यासोबत होत्या .
पण ते अडीच वर्ष किती मूल्यवान होते हे मला माहित आहे त्यासाठी मी पूनम सिस्टरांचा आणि जीवनाचा फार फार ऋणी आहे .
पुढे जन्म असतो माहित नाही पण असेल तर पुनम सिस्टर माझ्या खरोखरीच्या सिस्टर ' म्हणजे बहीण म्हणून मला मिळाव्या ही देवाकडे प्रार्थना .
तसेच निवृत्तीनंतरचा काळ त्या सुखात समाधानात आनंदात राहो त्यांना उत्तम आरोग्य लाभो हीच सदिच्छा व प्रार्थना . धन्यवाद .
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com .4
☘☘☘☘ 🕉️
