न ओळखीची
***********
नव्हतीस बघ अन कधी तेव्हाही
तुला जाणण्याचे यत्न हे फुकाचे
केले बहुत मी व्यर्थ जरी साचे
तू सावली चंद्राची कुठेतरी हरवली
तू प्रतिमा जलाची कुणी न पाहिली
तू गंध प्राजक्ताचा रंध्रात भरला
तू रंग मोगऱ्याचा दृष्टीत दाटला
तू प्राण माझ्या व्याकुळ प्राणाचा
तु साज माझ्या आतुर स्वप्नांचा
जरी न जाणतो मी तुला पाहतो मी
स्पर्शाविन चंद्र हा दिठीत माळतो मी
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com .
☘☘☘☘ .
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा