संतोष रासम (निरोप समारंभ )
*******
एका नजरेने बघितलं तर आगरवाल हॉस्पिटलमध्ये
संतोष सारखा संतोषी मनुष्य कोणी नव्हता
दुसऱ्या नजरेने बघितलं तर संतोष सारखा
असंतोषी माणुसही कोणी नव्हता .
संतोष स्वतःबद्दल स्वतःच्या कामाबद्दल
कर्तव्याबद्दल संतुष्ट होता संतोषी होता .
पण जे काम करत नाहीत अंग चोरतात
त्यांच्याबद्दल अन सेवाभावी वृत्ती नसलेल्या
लोकांबद्दल त्याच्यातअसंतोष होता .
त्यामुळे संतोषला बघितलं की मला
अल्बर्ट पिंटो को गुस्सा क्यो आता है हे कळायचं .
म्हणून मग संतोष कळायचा आणि आवडायचा
.संतोष रासम म्हणजे एक विलक्षण
खूप स्पेशल सर्वांपेक्षा वेगळा रसायन आहे
कुठलही केमिकल लोच्या नसलेलं रसायन आहे
स्पष्ट वक्तेपणा निर्भीडपणा मनमोकळा स्वभाव
हे त्यांचं वैशिष्ट .
आत एक आणि बाहेर एक असं नसणारा
हा माणूस
कामात माघार न घेणारा कर्तव्याला वाघ असणारा
हा माणूस
जेवढी ऊर्जा त्यांच्या कामात
तेवढीच ऊर्जा त्यांच्या बोलण्यात
ना कामाचा कंटाळा न बोलण्याचा कंटाळा
पण तो असाच साधा भोळा नाही बर का !
त्याला सगळं कळतं सगळं वळत
कुठे काय चालतं ते सगळं दिसतं
पण तो सहसा बोलत नाही
कुठे उगाच टांग घालत नाही
सगळी वळण माहीत असूनही
आडवाटा दिसत असूनही
तो मात्र धोपट मार्गावरूनच चालतो
कोकणातील माणसाचे
त्याच्या बोलीचे प्रामाणिकपणाचे
रासम म्हणजे प्रतीक आहे
नारळासारखा करून कठीण पण
आतून मावळ आणि प्रेमळ
त्याचे व्यक्तिमत्त्व आहे
नाही म्हणजे त्याला चाललेल्या
गैरकारभाराचा गैरव्यवहाराचा
बेजबाबदारपणाचा कामचोरपणाचा
विलक्षण राग येतो .
त्यासाठी तो कधीकधी वाक्ताडण ही करतो
परंतु परंतु परंतु . .. .
तो कॅज्युल्टीमध्ये काम करताना
बाजीप्रभू देशपांडे
सारखा एकटाच मैदान गाजवायचा
ऑफिसमध्ये काम करताना
तो तानाजी मालुसरे सारखा
कामावरती चढाई करायचा
आरमॉल मध्ये असताना
बहरजी नाईका सारखा
सर्वत्र नजर ठेवायचा
एक्स-रे मध्ये असताना
त्याची नजरही X ray होती
अन ओपीडी मध्ये तर तो
दोन्ही हातामध्ये पट्टे घेतलेल्या
येसाजी कंक सारखा
गर्दीला मार्गी लावायचा
कॅज्युल्टी मध्ये सोबत काम केलेल्या
लोकांमधील
शेवटच्या लोकामधील रासम एक आहेत
मारुती मामा धुरी मामा आणि घुले मामा
अन हे रासम मामा
असे एकाहून एक जबरदस्त लढवय्ये
कामगार मी बघितले
काम करताना आम्ही त्यांच्या सोबत होतो
हि आमच्यासाठीच आनंदाची आणि
अभिमानाची गोष्ट होती
त्यातील एक जण जरी कामावरती असेल
तर तो इतर दोघांची उणीव भासू द्यायचा नाही
असे कामाला तत्पर हे लोक होते
खरंच ही सोन्यासारखे माणसं आहेत .
त्याचे मूल्य आजच्या पिढीला कळायचे नाही
पण त्यांची आठवण आम्ही आयुष्यभर ठेवू
नव्हे ती राहीलच .
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com .
☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा