शनिवार, २८ ऑक्टोबर, २०२३

दादासाहेब भवार


दादासाहेब भवार
*************

माझ्या स्मृतीतील
म .तु अगरवाल रुग्णालयामधील 
इलेक्ट्रिकल डिपार्टमेंट 
हे भवार त्याच्या नावाशिवाय 
पूर्णच होऊ शकत नाही 
किंवा त्या विभागाच्या चित्रांमध्ये भवर असणे 
हे वर्ल्डकप मध्ये विराट कोहली सचिन तेंडुलकर किंवा कपिल देव असल्यासारखेच होते

भवार चा सर्वात मोठा गुण म्हणजे
त्याची नम्रता साधेपणा 
आणि कुठलेही काम करताना 
नकार न देण्याची वृत्ती 
काम करताना त्यांनी कधीही 
वयाचा भाऊ केला नाही 
किंवा आजारपणाचे कारण सांगून 
काम टाळले नाही 
किंबहुना नाही हा शब्द त्यांच्याकडून 
मी तरी कधी ऐकला नाही
कामाची वस्तू मिळाली की काम होऊन जाईल 
हे त्यांचे म्हणणे असायचे 
आणि ती वस्तू उपलब्ध केली 
कि खरच ते काम होऊन जायचे 

खरंतर आपल्याला 
तीन निघाडा काम बिघाडा 
अशा तीन बिल्डिंग मिळालेले आहेत 
आणि तीन बिल्डिंगमध्ये काम करताना इलेक्ट्रिशन लोकांना सुद्धा कामाचा 
खूप ताण पडतो पडला आहे .
तरीसुद्धा त्यांचे मी खूप कौतुक करतो .
की त्यांनी आपलं काम तरी खूप चांगलं निभावलेले आहे 
आपल्या कुणाला वा रुग्णांना 
पाणी मिळाले नाही असे  झाले नाही .
त्यासाठी त्यांनी स्वतःच्या काही आयडिया लढवल्या काही माणस 1 मदतीला घेतली 
आणि ते काम पूर्ण केले आहे 

तळेगावकर भवर बोरकर  भोळें 
 या सगळ्यांच्या  आडनावाच्या पाठीमागे र च यमक आहे . 
आणि हे सगळ्या इलेक्ट्रिशन चे काम वायर अन वाटर बरोबरच असते 
या योगायोगाची मला नेहमीच मोठी गंमत वाटते .

 खरंतर नवीन इमारतीमध्ये भवार तळेगावकर सारख्या माणसांची आपल्याला खूप गरज होती 
तिथे त्यांचे कौशल्य खूप खूप उपयोगी पडली असते 
पण सारेच काही मनासारखे होत नसते 
जीवन असेच असते 
थोडे सुख देते थोडे दुःख देते 
कधी जवळ घेते कधी दूर ढकलते 
कधी लवकर रिटायर करते 
तर कधी रिटायर होण्याची वाट पाहाया लावते

पण हरकत नाही 
भवर अजूनही तब्येतीने खणखणीत आहेत 
कामाची इच्छा करणारे आणि काम करणारी आहेत 
आणि त्यांचे काम हे इलेक्ट्रिशनचं काम 
अतिशय सुंदर काम आहे 
हे मला माहित आहे 
कारण त्यातल्या बऱ्याचशा गोष्टी मला ही  कळतात आवडतात 
त्यामुळे या आवडत्या कामामध्ये 
ते मग्न राहावेत आणि सुखी समाधानी राहावे हीच इच्छा .

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  .
☘☘☘☘ .

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

मेघ सावळी

मेघ सावळी ******** मेघ सावळे व्याकुळ ओले जेव्हा  निळ्या नभात जमले हर्षनाद तो गंभीर गहीरा ऐकून वेडे मन बावरले शामल रूप लोभसवाने  ...