मिटूनिया पंख
स्मृती
क्षणात पाहत आहे
सार्‍या
प्रतिक्रिया होत्या
मन
मनास सांगत आहे
हरवले सूर
तरी
शब्द ध्यानात आहे.
अन
स्मरणात श्रुतींच्या
सार्‍या
चुकाच दिसत आहे
ओझ्यात अपेक्षांच्या
अंध
आयुष्य सरतआहे
धरणात भरता पाणी
झाड
आतले वठत आहे
जगण्यास हवे जल
तेच
मरण आणत आहे
दु:ख साचले नकोसे
सुख
तरीही जाचत आहे
विक्रांत लिही तू लाख
शब्द
हे अळवावरचे आहे
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा