ती
***
हायवेच्या बस थांब्यावर
दिसली मला ती उभी रस्त्यावर
घेऊन बॅग खांद्यावर
थोडी अस्वस्थता होती चेहऱ्यावर
अन बैचेन तिची नजर
जात होती घड्याळावर
काही क्षण मनात झाली खळबळ
थांबावे की जावे पुढे
भेटावे का ? बोलावे का?
माहीत होते
हाय म्हणेल ती.
बरी व्यवहारी वागेल ती
काही चौकशी करेल ती
तेवढी तरी मैत्री होती अजून
पण पाय नाहीच पडला ब्रेकवर
अन हात तसेच राहिले
एक्सलेटरवर
त्याच गतीत
गेलो थोडा दूरवर
डाव्या बाजुचा मिरर
उगाचच पाहत
पण एवढाचा आरसा
क्षणाचा कवडसा
किती अन काय दाखवणार
तशीच दिसते ती अजून
ड्रेसचा सेन्स नसला तरीही
केस तसेच करडे काळे
चष्मा मागील भुरके डोळे
गालावर फिकुटली लाली
रंग गोरटी बटा भाळी
निसटुन गेले होते धागे
बसल्या वाचून काही गाठी
जखमा गेलेल्या भरून
व्रणही गेलेले मिटून
पाणी गेले होते वाहून
वावरात वळल्या वाचून
पण तरीही दुसऱ्या दिवशी
त्या थांब्यावर
का कशी गती गाडीची
उगाच मंदावली
खुळी नजर भिरभिरली
एक निर्रथक वलय
उमटले पाण्यावर
अन हरवले पाण्यावर
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘ . .
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा