शनिवार, २७ मार्च, २०२१

आनंद

आनंद
******
आता या जखमा मला 
त्रास मुळी देत नाही 
असूनही काटे आत 
कधीच रुतत नाही ॥

असेल तोवर तया 
असू देत तिथे अगा 
चालतो मी अनवाणी 
दोष कुणा देऊ उगा ॥

हवेपणात दुःखाचा 
जन्म जणू होत होता
दु:ख अहंकाराचाच
सुप्त भाग होत होता

आवडणे नावडणे 
मनाच्याच साऱ्या स्मृती 
शोधताच मुळाअंती 
अरे दिसली आसक्ती 

कुरवाळून जखमा 
कुणास काय मिळते 
तृप्तीचा वणव्यात 
भर आणिक पडते 

हवे-नको पण सारे 
दिले  दत्ता सोपवून 
आनंद रे मीच माझा 
धालो अंतरी पाहून 
***


© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

लोभ

लोभ ****** फुटली उकळी  गाणे आले गळा  प्रेमे उजळला  गाभारा हा ॥ १ शब्द सुमनांनी  भरले ताटवे भ्रमराचे थवे  भावरूपी ॥ २ पसरला धूप  ...