शनिवार, १९ सप्टेंबर, २०२०

मेघ होई रे

मेघ होई  रे
********

मेघ होई रे 
श्री गुरूदत्ता 
कोसळ आता 
माझ्यावरी ॥१॥
क्लांत काय मी 
तुझिया विना 
धाव धाव ना 
झडकरी ॥२॥
तापत्रयाने 
होरपळलो
व्यर्थ जगलो 
आजवरी ॥
जळते काया 
छळते माया 
श्री गुरूराया 
त्वरा करी ॥
जरी ना भक्त 
याचक फक्त 
परी अवगत 
पथ करी ॥
मग विक्रांत 
होऊन शांत
राहो चालत
तयावरी ॥ 

*****
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
येथे
लेबल: , ,

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

याची सदस्यत्व घ्या: टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)

मिच्छामी दुक्कडम ( जरा अवेळी )

मिच्छामी दुक्कडम (जरा अवेळी ) ****** वळवले दाम ठोठावले काम  मिटे आश्वासन कुठे वर्धमान ॥ तुझाच भरोसा आता तीर्थंकरा उणीव न यावी तु...

  • मुखवटा
    मुखवटा ******** चेहरा म्हटले की मुखवटा आलाच किंवा चेहरा हेच मुखवट्याचे दुसरे नाव आहे आता कुठला मुखवटा चांगला कुठला वाईट ...
  • तुझे डोळे
    तुझे डोळे ***** तुझे डोळे चांदण्यांचे बावरल्या हरीणीचे दूर कुठे अडकल्या गायीच्या गं दावणीचे . तुझे डोळे नवाईचे घनदाट...
  • क्षणातला दत्त
    क्षणातला दत्त मनी विसावला आणि स्थिरावला जन्म मृत्यू सगुणाची मोट निर्गुणी बुडाली जयाची कळली त्यालाचीच छाया प्रकाशाचा असे जग ख...
  • कविते बद्दल
    आम्हा वाटते आम्ही लिहितो   शब्द काव्य महा न प्रसवतो   खरच सांगतो मित्रा तुजला   लिह्णारे ते आम्ही नसतो   ही तो कृपा सरस्...
  • मोकळे केस तू
    मोकळे केस तू ! रुपेरी कांतीचे  लेवून चांदणे मोकळे केस तू मिरवित येते  काजळ कोरले  दिठीत सजले गाली ओघळून   तीट लावते चालणे त...
  • तोच तो ब्राह्मण
    तोच तो ब्राह्मण ************ ब्रह्म जाणतो जो तोच तो ब्राह्मण बाकी तुम्ही आम्ही सारे ते समान ॥ आम्हाला बुद्ध ही गमतो ब्राह्मण आ...
  • पालखी
    पालखी ******* थरारे कळस  कळ हृदयास  देवा तुझा ध्यास  अंतरात ॥१ सरेना विरह मिटेना काहुर डोळियात पूर आसवांचा॥२ धावते पालखी  वेडेपि...
  • इनकाऊंटरची बॉडी पाहून ..
    एक गोळी सुटते एक जीवन संपते एक विश्व हरवते मेंदूच्या पोकळीत लुकलुकणाऱ्या हजारो आठवणी स्मृतीचे पुंज विझून जातात...
  • संत गजानन महाराज
     संत गजानन  महाराज ******************* नाही बंकटाची दृष्टी हरी पाटलांची भक्ती बाबा गजानना तरी ठेवा दासावरी प्रीती नाही भाऊंचे ते...
  • उपेक्षा
    उपेक्षा  **** उपेक्षा फुलांनी  भरले आभाळ  पाडण्याचा आळ स्वतःवरी ॥ काही जीवनाची  असे चूकभूल  प्रारब्धाची चूल  पेटलेली ॥ विझल्या दिव्याचे  ओझे...