का रे उशीर
पायाखालती वाळू
तापली
नसे माथ्याला कुठे सावली ॥
कंठ सुकला टाहो
आटला
चाल चालूनी उर फुटला ॥
त्राण सुटले
गात्र थकले
आणि अवघे यत्न सरले॥
आता केवळ तुझ्या
भरोसा
दिगंबरा रे सरो निराशा ॥
दत्त म्हणता उभा
ठाकसी
तुझीच ना रे कीर्ती ही ऐसी ॥
मजसाठी मग का उशीर
धाव श्रीपाद करुणाकर ॥
विक्रांतचे या हसे होवू दे
बोल नावा तव न येवू दे ॥
श्री अवधूता धाव कृपाळा
शरणागता प्रभू सांभाळा ॥
©
डॉ..विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा