जरी अडला किनारा
लाटा थांबता
थांबेना
पाणी घुमतेय उगा
का या मनास कळेना
युगायुगांचा या लाटा
नसे जन्मा मोजमाप
अंत साऱ्या असतोच
महाशुन्यी होतो
लोप
बाकी वरचा पसारा
येतो जातो
किनाऱ्याला
कधी साठतो कुजतो
बंध घालतो सीमेला
देव देवूळे पर्वत
चर्च मिनार
तुर्बत
एका वाटेचे
प्रवासी
हात घेवून हातात
कोण किनाऱ्यास उभा
होता सागराचा कण
दत्त क्षणाचा
कारक
देतो निमिषात
ज्ञान
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा