एक झाड अन चार
फांद्या
असेच काही जगणे
असते
लक्ष विखुरली गवत
पाती
तरी कुणाशी नाते नसते
सदैव आपल्या
अवकाशात
अस्तित्वास असे
टिकवणे
अन मुळाशी खोल खोलवर
ज्ञात अज्ञात ओल
शोधणे
म्हटले तर छानच
असते
हिरवी फांदी हिरवी
पाने
अन कुणाची वाट
पाहत
फुलाफुलातून असे
बहरणे
दोन दिसांचा ऋतू
नंतर
तिच धूळ माती
वाहणे
जलकण आशा
तहानलेली
सदैव उरात होरपळणे
एक वादळ पानापानात
सर्वस्वाला
व्यापून उरले
अन विजेची तार
लखलख
ल्याया तनमन
उत्सुकले
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा