शुक्रवार, ५ ऑगस्ट, २०१६

मरण मागे होते



थकलेले हात अन
मरण मागे उभे होते
सांभाळण्यास सावरण्यास
फक्त तुझे नाव होते
अटळ अंत असूनहि  
भयाचे काहूर दाटे
अर्ध्या या डावाला
मन बिलगत होते
बाजुला अज्ञात चेहरे
जणू रुख निर्जीव होते,
कश्यासाठी धावणे
कुणासाठीआणि कुठे
पोहचलो ते ठाणे ही
रिते रिते होते ,
अगतिक पाय अन
आंबलेले रक्त होते
किती संभाळाशी दत्ता ,
कि हे हि तुझे एक नाटक होते

विक्रांत प्रभाकर
 http://kavitesathikavita.blogspot.in

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

फुंकर

फुंकर  ****** माझिया प्राणात घाल रे फुंकर विझव अवघा लागलेला जाळ  मग मी जगेन होऊन निवांत  तुझ्या सावलीत दत्ता दिनरात  सगुण निर्गु...