रविवार, ५ एप्रिल, २०१५

मी जगलोच नाही






इतकी वर्ष इथे आहे मी
इथला कधी झालोच नाही

किती पहिले देश दुरुनी
कुठे कधीही टिकलोच नाही

कथा वादळी कशी कळावी
सागरा जर भिडलोच नाही

सदा सांभाळी बूट विदेशी
कधी देवळी शिरलोच नाही

जगुनिया काडेपेटीत संपलो
अंगार कधी झालोच नाही

हा फेकावा जन्म म्हणे मी
भीतीने धजावलोच नाही

मरणे ते तर दूर राहिले
अजूनी मी जगलोच नाही

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

कृपा कल्लोळ

कृपा कल्लोळ  ******* काय माझी गती अन्  काय मती  तुझं दयानिधी भेटू शके काय माझी श्रद्धा काय ते साधन  तुज बोलावून घेऊ शके  अवघा दे...