तेच जुने
शब्द उसने
हवे कशाला
तुला साजणे
तुझ्या प्रीतीचे
लाख तराणे
होते माझे
सुरात जगणे
सवे तुझ्या
गेले गाणे
आभासात
आता जगणे
जाता तू
काच तडकने
झाले मन
उदासवाणे
कधीतरी तू
जवळी यावे
आणि माझे
स्वप्न सजावे
अशी वांच्छा
काही धरली
दिवा स्वप्ने
जणू ठरली
ग जगण्याचे
रंग फिकुटले
जीर्ण पोपडे
काही उरले
तुला माहित
जरी सगळे
पण दैवाने
हात बांधले
जाय अशीच
पुढे निघुनी
विझेल चिता
सारे जाळूनी
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा