जीवनाचे मजवर काही उपकार अजुनी बाकी आहे
म्हणुनी संपल्या श्वासात जाग अजुनी बाकी आहे
तसा तर विझवून दुनिया वारा गेला आहे खरा
अंधारात दिवा एकटा अन तेल अजुनी बाकी आहे
पेटेल न पेटेल प्राण तळमळ उरात सदैव जागते
काय करू लोचट मन स्वप्न अजुनी बाकी आहे
हिंडलो इथे तिथे मी शोध घेत त्या प्राक्तनाचा
जळल्या रेषा हातच्या संवेदना अजुनी बाकी आहे
नाही म्हणजे नाहीच पडला पावूस असे जरी ना
रंग जळल्या अंकुराचा हिरवा अजुनी बाकी आहे
होईल निदान ती सौदामिनी आस होती शेवटची
भंगण्याचे स्वप्न देखणे तेही अजुनी बाकी आहे
आणि शेवटी शब्द उसने हाती घेवूनी उभा मी
धुरळाच शेवटी येणे आभाळ अजुनी बाकी आहे
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा