द्वंद्व ..

द्वंद्व ..

तू कविता झाली आहे

माझ्या मनी रुजली आहे

युगायुगांचे अंतर तरीही

मनी चंद्रिका भिनली आहे

अरे बापरे काय करे मी  

कोण तू अन कुठली आहे

कर लगबग चल निघ इथुनी

गाडी ही तर सुटली आहे

विरघळवणारा सहवास तुझा

मनी फुले सजली आहे

जावू नये तू दूर कधीही

अभिलाषा ही जागली आहे

हो जागा का उभाच निजला

वर्ष तुझी ती भरली आहे ?

कुठे चालला स्मरे तुला का

काय अक्कल विकली आहे ?

ये जगताचे बंधन तोडून

पदी प्रीत अंथरली आहे

भिन्न तुझे अन जग माझे

पायवाट मी विणली आहे

काय करावे या मनाला

नाठाळ बुद्धी झाली आहे

मान्य मला ही प्रीती जरी

वाळू हातून गळली आहे  

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/