बुधवार, २८ मे, २०१४

आलीस तू







आषाढमेघा सारखी
आवेगात आली सखी

मिटली तप्त काहिली
नभात वीज हसली

ती अस्तित्वात भिनली
मी वादळ उर्मी ल्याली

थेंब थेंब मन झाले
स्वप्न पडून सावळे

शब्दात  प्रीत भिजली
प्राणात गीते सजली


विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in/




कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

बाबा

प्रिय बाबासाहेब  *********** कृतज्ञतेच्या किनाऱ्यावर येवुन  तुम्हाला करतो आहे मी अभिवादन  कुठलाही रंग कुठलाही झेंडा  हातात घेतल्...