सोमवार, ३१ ऑक्टोबर, २०२२

सुर्वे सिस्टर

सुर्वे सिस्टर (सेवा पुर्ती)
********

जसा आपल्या नजरेने आपण पाहतो.
आकाशातील तळपता सूर्य 
जो त्याचा मार्ग कधीच बदलत नाही 
तो नेहमी एका सरळ रेषेत प्रवास करीत असतो 
तो नियमाला पक्का असतो  कर्तव्यपरायण असतो 
ऋतूप्रमाणे त्याची उगवण्याची आणि मावळण्याची जागा जरी बदलत असली 
तरी तो मार्ग, तो प्रवास सरळ स्पष्ट असाच असतो  


आणि आजच्या उत्सव मुर्ती आपल्या सुर्वे सिस्टर 
यांचे आडनाव सुद्धा सुर्वे असावे 
आणि त्यांच्यात  तसेच गुण असावे 
हा फार मोठा योगायोग आहे

तर सुर्वे सिस्टर या तशाच सरळ एक मार्गी 
आणि कर्तव्य परायण आहेत
त्यांची कर्तव्यातील पूर्णत्वाची ओढ 
हाती घेतलेले काम नीट व्हावे
त्यात कुठल्याही कमीपणा न यावा
ही प्रामाणिक तळमळच 
त्यांचे वेगळेपण अधोरेखित करते 

ती तळमळ त्यांच्या बोलण्यात शब्दात 
आणि भाषेतून उमटत असते 
मग ती कधी कधी प्रशासनाला विद्ध ही करते
 तर कधी कधी त्यांना स्वतःलाही विद्ध करते 
पण तो ध्यास ती धडपड कधीच कमी होत नाही

त्यांचे निरीक्षण व समज अचूक आहे 
त्यामुळे पालिकेतील कामातील अडथळे 
अन अडचणी त्याची जाणीव त्यांना आहे
आणि त्या दूर करण्यासाठी त्यांनी केलेला 
आटापिटाही मला माहित आहे

 सध्या आपले रुग्णालय 
अडथळ्याच्या शर्यतीतून जात आहेत 
तीन सुकाणू  असलेले तीन तुकड्यांचे 
जणू हे जहाज आहे 
त्यात अशा प्रचंड अडचणीतून आपण रूग्ण सेवा देत आहोत 
त्यात आपल्या सिस्टर कामगार 
टेक्निशियन क्लर्क हे सर्व एका दिव्यातून जात आहेत 

अशावेळी सुर्वे सिस्टर सारखी व्यक्ति सोबत असतील तर
ऍडमिनिस्ट्रेशन म्हणून काम करणे फार सोपे जाते 
कारण अनेक बारीक सारी गोष्टीत लक्ष देणे शक्य नसते 
त्याचा पाठपुरावा करून ते पूर्ण करणे  हे मोठे टास्क असते 
आणि सिस्टर ते खूप सुंदर रितीने पार करत होत्या त्यात संशय नाही .

खरंतर रिटायरमेंटचे वेध सिस्टरांना 
दोन अडीच वर्षांपासूनच लागलेले होते 
त्या नेहमी माझे इतके महीणे राहिले 
इतके दिवस राहिले असे सांगत असत .
आणि ते साहजिकच आहे
 इतके वर्ष प्रामाणिकपणे दिवस रात्र 
महानगरपालिकेत रूग्णसेवेचे 
काम करणे फार मोठे दिव्य आहे 

आणि ते  केवळ एक नोकरी म्हणून 
न करता त्यात आपले मन ओतून 
ती एक पूजा समजून काम करणाऱ्या ज्या काही 
स्टाफ सिस्टर मला माहित आहेत 
त्यापैकी  एक अग्रमणी आहेत 

त्यामुळे त्यांचे रिटायर होणे 
हा माझ्यासाठीतरी  एक मोठा लॉस आहे
तरी पण त्यांनी केलेल्या सेवेच्या अंती
त्या सन्मानाने आनंदाने निवृत्त होत आहेत 
ही त्यांच्यासाठी सुखाची आणि आनंदाची गोष्ट आहे 
व त्यांच्या त्या सुखात आणि आनंदात मी सहभागी होत आहे 
आणि त्यांना आनंदाने निरोप देत आहे

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

रविवार, ३० ऑक्टोबर, २०२२

मुंगी देव


मुंगी देव 
******

मुंगीचे जगणे कळले मुंगीला 
मार्ग ठरलेला चालायचा ॥
शोधता शोधता वारूळ शिखरी 
मुंगी पोहोचली एकटीच ॥
क्षितिजा पर्यंत दिसली वारूळं
चाललेला खेळ दाण्यासाठी ॥
जरी ना दिसला मुंगी देव तिला 
प्रश्न न सुटला अस्तित्वाचा ॥
मुंगीपण तिचे तिला पुरे झाले 
स्वीकारी फुटले पंख दोन ॥
मग ती उडाली कुणा न दिसली 
विरूनिया गेली आकाशात ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

शनिवार, २९ ऑक्टोबर, २०२२

गणपती

गणपती
*******

आवडी ध्याईला गणपती 
मनी मी पाहिला गणपती ॥धृ॥
जयासी वर्णिले ऋषींनी 
जयाला वंदिले सुरांनी 
हृदी मी धरीला गणपती ॥१॥
कृपाळू भक्त रक्षणाला 
विघ्न सेना ताडण्याला 
सदैव धावला गणपती ॥२॥
किती हा आतुर देण्याला
घेऊनी रिद्धी सिद्धीला 
मजसी भावला गणपती ॥३
देव हा सगुणी ओंकार 
व्यापुनी राहे चराचर 
कृपेने जाणला गणपती ॥४
घेतसे ओढून  जवळी 
त्याची भक्त मांदियाळी 
कुडी ही वाहिली गणपती ॥५
जाहला कृतार्थ विक्रांत
आला तया अंगणात 
भरून राहीला गणपती॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

शुक्रवार, २८ ऑक्टोबर, २०२२

तह


तह
***

हळूहळू जीव खूळा 
गुंतला सखी तुझ्यात  
अन पुन्हा हरवली  
तारकांची वाट तळ्यात 

कुण्या गूढ सुमनांचा 
तोच गंध धुंद आला
अन पुन्हा डंख झाला 
आडवाटे पावुलाला

उतरले नभ खाली 
होत ओढाळ शामला 
निग्रहाचा तट खारा 
मग तो वाहून गेला 

स्पर्शावाचून स्पर्श ते 
लाख मोरपीस झाले 
विजेचे संघात शुभ्र 
दिपवून डोळा गेले 

जिंकलीस कधीच तू 
हात माझे बांधलेले 
पराभूत जीत तुझी 
तह तेच ठरलेले

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

गुरुवार, २७ ऑक्टोबर, २०२२

प्रारब्ध

प्रारब्ध?
*******
लक्ष लक्ष लाटा तुझिया जगाच्या 
सुखाच्या दुःखाच्या पांडुरंगा ॥ 

कुणाला मायेचा देतोस उबारा 
कुणा न सदरा हिवाळ्यात ॥

कुणी वाळवंटी कुणी महालात 
का रे भोगतात  आयुष्य हे ॥

यत्न शोधण्याचे होउनिया व्यर्थ 
प्रश्न राहतात खिळलेले ॥

कळता कळेना तुझी विषमता 
तेव्हा होय चित्ता क्लेश बहू  ॥

मग प्रारब्धाच्या मारुनिया माथा 
गुमान विक्रांता करतो मी ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘



मंगळवार, २५ ऑक्टोबर, २०२२

गीताच्या मिषाने


गीताच्या मिषाने
*********

गीताच्या मिषाने दत्त या मनात 
असतो नांदत शब्दासवे ॥१

शब्दाचेही सुख दत्ताचे ही सुख
करतो कौतुक लाडक्याचे ॥२

आकार उकार वेलांटी नि मात्रा 
अवघीच जत्रा दत्तरूपी ॥३

भाव हीच पूजा भाव प्रदक्षिणा 
भावाची दक्षिणा देहासवे ॥४

शब्दी लागे ध्यान शब्दी समाधान 
समाधीस्थ मन शब्दातील ॥५

विक्रांत पाखरू दत्ताच्या आकाशी 
शब्दाच्या प्रकाशी हरवला॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

रविवार, २३ ऑक्टोबर, २०२२

मित्र मृत्यू

मित्र मृत्यू 
********

कालपर्यंत शेजारी बसलेला 
मित्र साथीदार कलीग 
आज जेव्हा होतो फोटो हार घातलेला 
 क्षणिकतेची शून्य अवकळा 
येथे आपल्या मनाला 

त्याची मिश्किल प्रेमळ नजर 
उमटत असते पारदर्शी 
पण अस्पर्श काचेतून
मनात साठले त्याचे शब्द
ऐकू येत असतात 
फक्त आपल्याला आपल्या आतून 

असंख्य स्मृती चित्रांची
मालिका उलगडत असते
निरंतर एक एका मागून

येण्या जाण्याचे सनातन  सत्य 
माहित असते मनाला 
माहीत असते की कढ दुःखाचा 
विसरून सामोरे जायचे जगण्याला 

शोक सभेतील भंते सांगत होते 
जगणे तोवरच असते 
जोवर कारण असते जगण्याला 
हे कारण अकारणाचे अकालनीय कोडे 
उलगडत नव्हते मनाला 
शेवटी तत्त्वज्ञान म्हणजे तरी काय 
मलम लावणेच असते शोकाकुल मनाला 

तुटलेल्या नात्याच्या विद्ध दशा
हातात घेऊन बसलेले प्रियजन 
सुखदुःखात साथीदार असलेले मित्रगण 
जगणार असतात एक पोकळी घेऊन 
जी असते गिळून 
अनंत सुखाच्या प्रेमाच्या 
आनंदाच्या संभावनांना

फुलं तर सारीच पडतात 
फळही गळून पडतात 
पण कुणाचे अकाली ओघळणे 
विद्ध करते मनाला कारण
त्या मित्रासोबत 
आपणही असतो 
खाली ओघळत 
त्याच्यातला अंश होत.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

गुरुद्वादशी

गुरुद्वादशी
*********

वाडीचा तो वारा येऊन भरारा 
स्पर्शतो मजला हळुवार ॥
तिथला तिथे तो बोचरा तिखटच जरा 
सोसवतो बरा या देशात ॥
करतसे वार्ता तिथल्या भक्तांची
पूजा पालखीची प्रसादाची ॥
आणतसे गंध तिथल्या फुलांचा 
कर्पूर धुपाचा पाजळल्या ॥
जाणवतो पाया स्पर्श त्या घाटाचा 
प्रदक्षिणा पथाचा वारंवार ॥
म्हटलो देवाला यावे भेटायला 
तुम्हीच जीवाला एक वार ॥
मग दरवळ दाटला भोवती 
मनोहर मूर्ती नयनात ॥
कानी खळखळ कृष्णेचा आवाज 
हृदयात गाज भजनाची ॥
घणाणली घंटा गुरुदेव दत्त 
अद्भुत हा नाद रोमरोमी ॥
विक्रांत मनात द्वादशी पहाट 
उतरलो घाट कृष्णाईचा ॥
सरले संकल्प मोडले विकल्प 
मन निर्वीकल्प दत्त पदी॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

शुक्रवार, २१ ऑक्टोबर, २०२२

भेटलेला माणूस


भेटलेला माणूस
******

खूप खुप दिवसांनी 
सारे काही असूनही
त्यात कुठे नसलेला
एक माणूस मी पाहिला 

जणू की कुठल्यातरी 
गूढ देशातून आलेला 
देण्यासाठी जणू काही
जगा उत्सुक असलेला 

तरी आणि कुठेतरी 
कसा काही गुंतलेला 
लोकेषणा असावी का 
असावा धर्म जागला

कुणास ठावुक पण
हा माणूस आवडला 
खोल खोल त्याच्या आत 
एक साधू मज दिसला .

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

बुधवार, १९ ऑक्टोबर, २०२२

गाडीवान

गाडीवान
*******

रिकामी रिकामी धावते ही गाडी .
जरी बैल जोडी बलवान ॥

रिकाम्या गाडीला नाही गाडीवान 
नाहीच सामान आत काही ॥

अवघा उतार जीवन अपार 
नाही पैलपार काही कुठे ॥

कुणी ही जोडली कुठे ती चालली 
आठव राहिली नाही कुणा ॥

बैल थकतील रस्ता चुकतील 
किंवा उलथेल गाडी कुठे ॥

विक्रांत नावाची दिसतेय पाटी 
बाकीची माहिती गुलदस्त्यात ॥

दत्ता होई आता तुच गाडीवान 
मुक्कामाचे ठाण दावी मज ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘


मंगळवार, १८ ऑक्टोबर, २०२२

बहर


बहर
*****

टाळूनही तुला मज 
का टाळता येत नाही 
लावूनही दरवाजे 
वादळ टळत नाही

पांघरूण देहास तू
किती खोल रुजलेला
वळताच कुस थोडी 
दिसतोस थांबलेला

मी जगतेच भ्रमात 
त्या तुझ्याच  पाहण्यात 
फुलतो मोहोर नवा
बहरून हर क्षणात 

ती झिंग लोचनाची 
या लोचनास यावी 
तव कृष्णकांंती वरी 
मी झुळूक एक व्हावी 

या वेड्या उपमा जरी 
मज त्याच त्याच येती 
प्रत्येक बहरात पण 
आवेग नवीन असती

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘



सोमवार, १७ ऑक्टोबर, २०२२

सोबत

सोबत
******

भक्ती शिणल्या मनात
 झांजा उगाच वाजती 
घोष देवाचा तोंडात 
हाका वाऱ्यात विरती .

जन्म दुःखाचा डोंगर .
जया विश्वासी चढला 
दिसे रिकामा तो माथा 
दुजा पुढे ठेवलेला 

पुन्हा उतार चढाव 
जन्म काळाचा बनाव 
अंती मुठीत आकाश 
तरी चाले धावाधाव 

झाले बहुत खेळून 
आता घ्यावे आवरून 
याच घडी याच क्षणी 
माझे बस्तान बांधून 

किती दमवितो दत्ता 
देई जरा रे उसंत
पथी खिळला विक्रांत
येई करी रे सोबत 

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

रविवार, १६ ऑक्टोबर, २०२२

व्हावे


व्हावे
*****

एक आषाढ मेघ होऊन 
ओवाळावा जीव कुणावर 
मागितल्याविन कधी कुणी 
जन्म लुटावा कधी कुणावर 

काय कशास कुणा सांगावे 
डोळ्यातील पण पाणी व्हावे 
अंधार दाटता दीपक लावून 
सूर्य उगवता दूर सरावे 

कुण्या जगण्यास प्रश्न पडता 
दिशा होऊनी उत्तर द्यावे 
अन निरोपी रस्त्याचे ही 
हळुवारसे चुंबन घ्यावे 

घेण्या वाचून देण्यामधले 
सुख नभाला कुणी पुसावे 
जलाशयाच्या पृष्ठावरती 
नसून कधी असणे व्हावे

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘


भक्ती अंकुर


भक्ती अंकुर 
**********
स्वप्न रुजले
स्वप्न सजले 
आकाशाविन 
आधारावीन 

बीज फुटून 
अंकुर झाले 
अर्थ जीवना
घेवून आले

या जन्माचे
माहित नाही
त्या जन्माचा 
पत्ताच नाही

तरीही ठाम 
होऊन बेभान
कातळाला 
उभे भिडले

किती सुंदर
असते फुटणे
आपण असे 
हरवून जाणे 

पर्वा असून 
भान ठेवून
उगा स्वतःला 
वाहून घेणे

इवले बाहू 
कुणी पसरून 
अनंताला त्या 
कवेत घेतले

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

शनिवार, १५ ऑक्टोबर, २०२२

दत्त रिक्त

दत्त रिक्त
********
दत्त भूत विसरला दत्त भविष्य नसला 
दत्त अस्तित्व होऊन याचं क्षणात साठला 

दत्त नाठवे मनाला दत्त नाठवे तनाला 
दत्त संस्कार जंजाळ दूर सोडुनिया आला 

दत्त रिक्त अस्तित्वात फक्त एकटा उरला 
मी तो आहे रे इथेच शब्द सोडून वदला 

आहे पणात थांबला ओघ काळाचा नसला 
दत्त जाणीव सतत दिवा पेटवून गेला 

नाव ओढून विक्रांत नांदे व्यर्थ जगताला 
मित्र जीवलग प्रभू आणू पाहतो शुद्धीला 

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘o☘l☘d☘1☘20

शुक्रवार, १४ ऑक्टोबर, २०२२

दुवा

दुवा
****

तुझ्या डोळ्यातील दुःख 
माझ्या कविता होतात 
तुला हास मी सांगतो 
कळा हृदयी येतात 

तुझ्या ठाऊक न कथा 
तुझ्या ठाऊक न व्यथा
मना व्यथित करिती 
खिन्न विषण्ण त्या छटा 

नको सांगूस तू काही 
मी ही विचारत नाही 
दुःख वाटावे  वाटता
साद घालुनिया पाही 

रंग उधळले तुझे
स्वप्न होऊ देत खरे
अन जाऊ दे पांगले
मेघ अकाली दाटले

शब्द काजळा दडले
तुझ्यासाठी मी लिहिले
तुज ठाव जरी नाही
लाख दुव्यांनी भरले

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

गुरुवार, १३ ऑक्टोबर, २०२२

झाड


झाड
*****
असे एकटे बसणे निराधार असणे 
कुठल्याही जीवाला आवडत नाही 
स्पर्शाशिवाय आपले अस्तित्व 
आपल्यालाच खरे वाटत नाही 
आईच्या प्रेमाचा बापाच्या आशीर्वादाचा 
भावा बहिणीच्या आधाराचा 
प्रियेच्या प्रीतीचा 
स्पर्श सरला की आटला की 
जीवनाचे झाड वठू लागते 
एकटेपणात गळू लागते 

पण हे स्पर्श विकत घेता येत नाही 
बळेच मागता येत नाही 
ते आपसूक यावे लागतात 
घरटे बांधणाऱ्या पाखरासारखे
ते घरटे ते पाखरू ती पिलेही 
मग झाडाची होतात 
त्यांच्या स्पर्शात त्या सहवासात 
झाड गाणे गाते झाड झाड होते  
जीवन जगते 

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘


बुधवार, १२ ऑक्टोबर, २०२२

तुझे चित्र

तुझे चित्र 
***

तुझे चित्र 
पाहते मला  
असेच सदैव वाटते मला 

अन मग
त्या चित्राला 
भाव माझ्या मनातला 

कळला असे 
वाटते मला 
तुझा स्पर्श होतो जीवाला 

तुझे जीणे 
माझे गाणे 
दोन क्षणाचे येणे जाणे 

या जन्माच्या 
पलीकडले 
काही कळते न कळलेले 

किती कसे 
अन कुठवर
या प्रश्नाला नाही उत्तर 

ते पाहणे नि
विरघळणे 
पुन्हा नव्याने घडते जगणे

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

मंगळवार, ११ ऑक्टोबर, २०२२

वादळ

वादळ
******
कुठल्या जगात का उठे वादळ 
अवघाच खेळ अज्ञाताचा ॥

कोण कुणा भेटे कुठल्या ओढीने
पापण्यात गाणे साचलेले ॥

ओठी येती शब्द अर्थ नसलेले 
पाण्यात पडले  जैसे पान ॥

जरी म्हणावे या व्यर्थ अपघात 
परि वाटतात ठरवले ॥

कुठल्या जन्माचे प्रारब्ध साचले 
देणे वा उरले कुणासाठी ॥

विक्रांत थक्कित पाहतो जगणे
होऊन जगणे वाहे मुक्त ॥

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

सोमवार, १० ऑक्टोबर, २०२२

अन्न

अन्न
*****
अन्न वासनांचे असते रे मूळ 
जैसे ज्याचे बळ धाव तैसी ॥१

सांगे भगवंत तया गीतेमाझी 
पाहिली तैसीची वृत्ती जगी ॥२

व्यापिले मनाला राजस तमाने 
घेता आवडीने तैसे अन्न  ॥३

सात्वीके प्रदीर्घे मन झाले शांत 
जैसे पाणी संथ जलाशयी ॥४

पाहिले मनाने घडणे पडणे 
घडू दे जगणे आकलनी ॥५

विक्रांता जिभेला जितने कठीण 
जगणे त्रिगुण म्हणुनिया ॥६

परी दत्तात्रेय करीतसे खेळ 
आणीतसे वेळ योग्य तैसी ॥७

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

शनिवार, ८ ऑक्टोबर, २०२२

नच सोडी


नच सोडी
*********
लिहितो कवणे बळेच रेटून 
भाव भक्तीविन दत्ता जरी ॥१

जगी मिरवतो ज्ञान पाजळतो 
असून रिक्त तो आत जरी ॥२

जळतो कामने क्रोधाने भरतो 
गुणी म्हणवतो जगात या ॥३

वैराग्याची बहु गातसे महती
विकार दिसती लाख  उरी॥४

नकोस देऊस असली भक्ती 
त्याहून बरी ती माया तुझी ॥५

 दत्ता त्याग तू भले विक्रांतला
हा श्वान धन्याला नच सोडी॥६

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘



शुक्रवार, ७ ऑक्टोबर, २०२२

डिपी आणि तुम्ही.


डिपी आणि तुम्ही.
*************
जर देवाचे नाव घेऊन
देवाचे चित्र डीपीवर लावून 
तुम्ही करत असाल फसणुक
 लोकांना लुबाडून 
भक्तीचा आव आणून 
लोकांशी खोटे बोलून 
करत असाल धनार्जन गोड बोलून 
कुणाचे तरी काहीतरी नुकसान करून 

तर ती पूजा ते देव तो नमस्कार 
तो टिळा हे सर्व थोतांड आहे 
त्यापेक्षा देव ना मानणारा 
नास्तिक लाख पटीने चांगला असतो 
तो निदान खरं तरी बोलत असतो 
खरं तरी वागत असतो 

आणि ती त्याचे खरे वागणे 
आणि खरे बोलणे 
पटलेले आचरणात आणणे 
त्याला देवापाशी निश्चित घेऊन जाते 

भले तो देव मनात असो किंवा नसो 
त्याचा देव डीपीत असो किंवा नसो 
सत्य हेच त्या देवाचेच रूप असते
मग तुम्ही त्याला देव म्हणा किंवा म्हणू नका.

पहा पटले तर तो डीपी बदला जरा.
त्रास कमी होईल.
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

बुधवार, ५ ऑक्टोबर, २०२२

तो मी !


तो मी !!
********

करताच तू 
बंद द्वार 
रिता रस्ता 
होता समोर

आता पुन्हा 
चालायचे 
कुठे असे 
अन जायचे

जगायचे 
कशासाठी 
उरायचे 
कुणासाठी

अशा प्रश्नास 
नव्हते उत्तर 
नकोच होते 
आणि उत्तर 

तुझे स्वप्न
तुझा भास
मनी होता
तुझा ध्यास

जरी सोडवत 
नव्हते मना
पण थांबणे
होते पुन्हा

अन थांबलो 
तिथेच बसलो 
नंतर नाहीच 
तो मी उरलो 

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

मंगळवार, ४ ऑक्टोबर, २०२२

कोसणे

कोसणे
*****
या माझ्या सरणाऱ्या प्रवासात 
तुझा हात नाही हातात 
हीच खंत आहे उरात 

तसाही पांघरून मी आलो इथे 
भाग्य भणंग हाताचे 
सांडले लवंडले सारे 
जपले मी अंतरी ठेवले 

भाग्य काही कधी 
आलेच होते वाट्याला 
चालताना कुण्या वळणाला 
भेटलीस तू वाटेला 
सरले वळण दिशा बदलल्या 
अपरिहार्य चालणे आपल्या दिशेला 

सुखावतो कधी त्या स्मृतीने 
दुखावतो कधी त्या भेटीने 
कोसतो अन त्या हातांना 
ज्यांनी सोडले तव कविता लिहिणे
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
☘☘☘☘☘

पुन्हा एकदा

पुन्हा एकदा ********* पुन्हा एकदा आकाश चांदण्यांनी भरून गेले  पुन्हा अनाम सुखाने मन बहरून गेले ॥ तेच स्थळ तीच भेट देहातील आवेग थ...