तह
***
गुंतला सखी तुझ्यात
अन पुन्हा हरवली
तारकांची वाट तळ्यात
कुण्या गूढ सुमनांचा
तोच गंध धुंद आला
अन पुन्हा डंख झाला
आडवाटे पावुलाला
उतरले नभ खाली
होत ओढाळ शामला
निग्रहाचा तट खारा
मग तो वाहून गेला
स्पर्शावाचून स्पर्श ते
लाख मोरपीस झाले
विजेचे संघात शुभ्र
दिपवून डोळा गेले
जिंकलीस कधीच तू
हात माझे बांधलेले
पराभूत जीत तुझी
तह तेच ठरलेले
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा