या दुनियेत
***:***
आता मन दुःखाने स्वतःत हरवत नाही
आता मनास कळते होरपळते ऊन जरी सावलीसाठी तरीही ते धाव घेत नाही
आता मन भिजते पौर्णिमेच्या चांदण्यात
पण तो आल्हाद अणुरेणूत उतरत नाही
सुख आहे दुःख आहे जगणे वाहत आहे
तेल आहे वात आहे पण जळणे होत नाही
आता माझे मन मलाच सदैव पाहत आहे
बघणारा अन खाणारा अन एक होत नाही
चिडण्यात चिडणे नसते हसण्यात हसणेही
दुनिया अशीच असते पण मी दुनियेत नाही
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
☘☘☘☘☘☘ .
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा