तेव्हाही
*********
रुपेरी बटा
कानावरील सावरीत
हसलीस तू
तशीच ओठ दुमडीत
"कशी आहेस?" बोललो मी
काही फॉर्मल शब्द वापरीत
"मजेत"! म्हणालीस तू
तश्याच फॉर्मल शब्दात
इकडे कुठे ?
किती वर्षांनी ?
"हो ना " ! तू म्हणालीस
"नातवाच्या वाढदिवसाला
मुलगी इकडेच असते पुण्यात "
चक्क आजी झालीस तू
मी आश्चर्यचकित
भराभर डोळ्यासमोर
गॅदरिंग मधली
डोळ्यासमोरून चमकून गेली तू
पाच-दहा मिनिटं बोलणं झालं
काय करतेस कुठे राहतेस
आणि मग शाळेतील इतरांची चौकशी
काही आवडते शिक्षक
काही घटनांना उजळणी
काही खोडकर आठवणी
जणू भूतकाळातच
गेलो होतो हरवूनी
"चल माझ्या ट्रेनची वेळ झाली "
सांगत उठलीस, निघालीस तू
"भेटू पुन्हा" म्हणत हसलीस
सहजच आपल्या वाटेला चालु लागलीस
पण कसे अन कुठे ?
नाही पत्ता वदला
नाही नंबर देवू केला
आणि खरं तर
मीही नाही विचारला
काही धागे तुटलेले
काही सूर सुटलेले
सुंदर असतात आपल्या ठिकाणी
गाण्यावरून आठवले
तू म्हटलेले गीत
हे मेरे वतन के लोगो .
शाळेतील वर्गामध्ये
सरस्वती पुजनाच्या दिवशी
तेव्हाही विसरलेलीस
काही सूर तू
आमच्या उस्फुर्त पण
बेसूर सुरांच्या तालामुळे
पण गात राहिलीस
आणि जात राहिलीस
आपले गाणे गात
तेव्हाही
आणि आताही
******
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https:// kavitesathikavita.blogspot.com
Image source: grombre
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा