उपेक्षा
****
उपेक्षा फुलांनी
भरले आभाळ
पाडण्याचा आळ
स्वतःवरी ॥
काही जीवनाची
असे चूकभूल
प्रारब्धाची चूल
पेटलेली ॥
विझल्या दिव्याचे
ओझे हातावरी
पाय काट्यावरी
तोललेले ॥
केली विनवणी
व्हावी बोळवण
परंतु जीवन
ताठ मानी ॥
नकोशा हाकांचे
शब्द कानावरी
जाणीव बहिरी
होतं नाही ॥
अनंत काळाचा
सुळका नभात
गीत गौरवात
नटलेला ॥
येती जाती किती
गवताची पाती
कुणास गणिती
नाही कुठे ॥
विक्रांत मनाचे
ओढाळ पाखरू
घेतेच पांघरु
नभ तरी ॥
*******
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा