प्रतिबिंबी
********
अप्राप्य त्या आकाशाचे
स्वप्न मनी पाहतांना
अन् बहर सांडला
पुन्हा पुन्हा मोजताना ॥
मीही झालो कवी काही
शब्द ओझे वाहणारा
याद तुझी ओरखडा
खोल आत जपणारा ॥
अर्थहीन आश्वासने
कधी दिली न घेतली
पण रित्या ओंजळीत
गाणी कितीक सजली ॥
विसरली पावुले ती
वाट आडवळणाची
विरहात सरोवर
वाट पाहे कमळाची ॥
अजुनीही ओल आहे
बिंब ऊरी धरण्याची
घेऊनी याद दाहक
प्रतिबिंबी मरण्याची ॥
यार विक्रांत लाभले
तुज क्षण हे भारले
देही टिपूर चांदणे
धुंद आहे सांडलेले ॥
हे ही काही कमी नाही
गीत कुण्या ओठावरी
मांडतात स्वरवेली
नक्षी तीच जरतारी ॥
*******
डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा