दु:खे दाटुनिया दत्ता
जरी बरळलो काही
घाली अपराध पोटी
मज अन्य कुणी
नाही
आहे मनच शेवटी
तुज सारेच
माहिती
किती सांभाळू
तयास
पुन्हा भरती
ओहोटी
जरी माखलो
पापाने
चित्त दुश्चित्त
तापाने
सारे होईल
निर्मळ
तुझ्या पावन
कृपेने
दत्तनाम अमृताने
सरते व्याधींचे करी
आलो शरण व्याकूळ
विक्रांता हृदयी
धरी
विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा