जगाचा बुडाडा
कळला कळला
फुटला मिटला
आपोआप
मनाचिया वाटा
तुटल्या विझल्या
डोहात बुडाल्या
एकांतीच्या
अंधारात दीप
लवतो तेवतो
एकटा भिडतो
वादळाला
मनस्वी जगणे
जनात वनात
नाही कश्यात
घालमेल
कळली जीवास
ठरली चाकोरी
मरण चाकोरी
काळ ओघी
दत्त नाचवितो
उगा इथे तिथे
सत्य गवसते
कणोकणी
विक्रांत जगात
राहतो मनात
दताच्या गावात
कौतुकाने ||
विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा