तुझिया बिढारी
झालो घुसखोर
टाकुनिया भार
राहिलो मी ||
किती हाकलेले
नाही हटणार
लोचट लाचार
श्वानापरी ||
अवघे संपले
मागील आधार
कळो आला पार
संसाराचा ||
मांडिले निर्वाण
प्राण हे पणास
मारा तारायास
उभा दारी ||
साऊली सुखाची
तुझीच माऊली
याचतो कान्हुली
जगदंबे ||
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा