गुरुवार, २४ सप्टेंबर, २०१५

रुतलेली आठवण





मला घेरून राहिलेलं
एकाकी एकटेपण
माझी फुटकी नाव अन
निरर्थक वल्ह्वणं
माझे हाक मारणं
माझे गळा सुकवणं
सारे काही दिसत असून
डोळ्यात धुक दाटणं
अन अचानक एका
उंच लाटेच उठणं
नखशिखात भिजायच ठरवून
कोरड ठणठणीत उरणं ...
मग मी होतो
नाव वल्हे पाणी अन
एक रुतलेली आठवण

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/



कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

नर्मदामाय

नर्मदामाय ********* माझे येणे तुझ्या दारी  घडेल गं कधी माय मनातील आस माझ्या पुर्णत्वा जाईल काय ॥ तुझे जळ खळखळ  मधू रव नादमय शिरा...