अर्धे टक्कल केस पांढरे
अरे माझे प्रेम लाजरे
गुढगे सुजले पोट सुटले
परी चांदणे मनी सजले
कालच माझा मित्र वारला
माझा जीव इथेच अडकला
बोटावरती वर्ष राहिली
परी स्वप्ने नाही मिटली
म्हणोत तृष्णा कुणी तिला
म्हातारचळ अथवा लागला
अरे होवू दे जे होते ते
जगणे फार सुंदर असते
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा