अर्धरात्री जग सारे
स्वप्नसुखी निजलेले
देहराग प्रीतजाग
वादळून मिटलेले
जागेपण व्यर्थ माझे
मनी प्रश्न गंजलेले
कृपा कष्ट दाता स्वतः
सैरभैर पडलेले
प्रार्थनेत बळ नाही
पाहण्यात शक्ती किंवा
ओघळते रात्र काळी
जाळणारी खंत जीवा
घेवूनी हे जायचे का
ओझे असे खांद्यावरी
वासनेच्या गोधडीत
झोप ती वा आहे खरी
इमारती फटीमध्ये
चांदणी उभी मुक्याने
वाट माझी पाहते वा
मांडला खेळ मनाने
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा