आताच सर एक बरसून गेली
वर्षाव सुखाचा करून गेली
सांजवेळ कातर आकाश धरेला
कोपरा मनातील उजळून गेली
तोच तो ध्वनी कोवळा मधुर
एक एक पेशी जागवून गेली
तरीही जगणे व्याकूळ असे की
तहान जीवाची वाढवून गेली
रेशमी नजर सुखाची ती ओली
जळत्या मना निववून गेली
कुढत्या खुळ्या जीवा जगाया
कारण नवे एक देवून गेली
हरवले भान धुंदी दाटलेली
तन मन क्षीण वादळून गेली
हरवले काय सापडले कळेना
सुखात मजला गोठवून गेली
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा