लावलेल्या रोपट्याला
अर्थ मातीचा कळेना
विझुनिया स्वप्न सारे
डंख जपे जागेपणा
तेही माझे होते कधी
हे ही माझेच आहे रे
विस्मृतीच्या काळपोटी
विश्व सारे दाटले रे
घेई ना उगा उखाणे
नाव कुणाचे गुंफुनी
सांभाळता सांडले ते
जाय आता विसरुनी
काळ वेळ जोखडांची
चाकोरीच बांधलेली
संपताच खेळ वेळ
कनात ती उसवली
आणि मागे उरे इथे
पावलांचे ठसे काही
कोण आले कोण गेले
न वाहे चिंता कुणीही
अर्थ तो कुणा कळवा
त्यागलेल्या घरट्याचा
सुगरण का घेतसे
शोध दुसऱ्या फांदीचा
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा