काल अचानक पाहिला मी
मृत्यू इयत्ता नववीतला
खेळता खेळता दारामध्ये
डाव अखेरचा संपलेला
रोगराई नव्हती कुठली
नव्हता अपघात वा झाला
हसता हसता धावता धावता
होता तो खाली कोसळला
कणखर काटक देह त्याचा
आणि निरागस चेहरा
माती लागली हाता गाला
अंगावरती घाम सुकला
एक विच्छिन्न आक्रोश
साऱ्या रुग्णालयात दाटला
एकमेकांच्या मिठीत रडत
त्याच्या मायबापांनी केलेला
आग हृदयी पाहणाऱ्याच्या
डोळ्यात सागर दाटलेला
का ? कश्याने ?या वयात?
प्रश्न साऱ्यास पडलेला
काय कुणा सांगावे मी
अर्थ नव्हता जरतर ला
ट्रॉलीवर तो अलगदपणे
जणू आताच निजलेला
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा