किती दूर तू नजरेपासून
चंद्र ईदचा दुर्मिळ होवून
अन पुनवही या डोळ्यातून
आषाढाने नेली चोरून
आता काही शब्द लिहिले
येती हवेवर वदल्यावाचून
तृषार्थ मन हे माझे ठेवी
जगण्याची आस धरून
कशास होती गाठीभेटी
हृदयबंध हे येती जुळून
घडे अचानक जाणे निघून
उरात जखमा काही घेवून
चल जीवा रे स्वप्न मिटून
अनोळखी या रस्त्यावरून
सखी ठेव गं दीप लावून
कधीतरी मी येईल परतून
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा