सूर काय नि शब्द काय
एक प्याला पिणे असते
जळणाऱ्या जीवास अरे
असे नादी लावणे असते
शिल्प काय नि चित्र काय
सारे सारे विसरणे असते
चालतांना व्यर्थ जगणे
ते पावूल मोजणे असते
तिचे काय नि माझे काय
हसणे एक बहाणे असते
जुन्या गोष्टी नवी स्वप्ने
उरात जाळणारे गाणे असते
प्रेम काय अन विरह काय
हाती फक्त वाहणे असते
ठरल्या प्राक्तनाचा भार
माथ्यावर मिरवणे असते
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा