गुरुवार, ८ जानेवारी, २०१५

स्मृती काजळाची





आताच स्वप्न
मनात संपले   
बह्कले शब्द  
ओठात हरवले

डोळ्यात डोळे 
नव्हते कधीही
कोरडे शब्द अन
उपचार बोलही

अवघेच भास
खरे मानले
नव्हतेच काही
वाटले तुटले

हासती कुणी
काळजात वार
मानतो उगाच  
खेळात हार

चालेल काही
पुढे जिंदगानी
स्मृती काजळाची
उरेल मनी

विक्रांत प्रभाकर 
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

सुटू द्यावे

सुटू द्यावे ******* असते सदैव साथ का कुणाची  सुटतात हात सुटू द्यावे ॥ खेळ जीवनाचा पहायचा किती  मिटतात डोळे मिटू द्यावे ॥ हातात न...