पुन्हा डोकावले
गूढ डोहात
पुन्हा पाहिले
त्या अंधारात
थोडे पाणी
हलले फिरले मीच मजला
पुनरपि दिसले
अन सावल्या
मनातल्या
मनास मग
हळूच कळल्या
कुणी तोडले
अलगद आले
दुख प्यायले
हासू सजले
काय भेटले
काय हरवले
खळखळ ना
कलकल केले
तरीही पाणी
वाहून गेले
गाणे झाले
जल कणकण
मग मोहरले
प्रकाश प्राशिले
मन तृषार्थ
ओठ थिजले
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा