पान पान गळुनिया
झाड ओकेबोके झाले
गर्द निळ्या आभाळाचे
अन जीवा भान आले
उगाचच फुंकलेल्या
शीळेलाही अर्थ आला
मना मध्ये चीणलेला
कातळही ओलावला
इथे तिथे रेंगाळून
चित्र होते रंगविले
हरवूनी जाता हट्ट
मनी काही उमटले
दुरावला गाव मागे
पुढे वाट उसवली
चालण्याला अर्थ आला
स्पर्श नवा पायाखाली
विक्रांत प्रभाकर
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा