नुसतीच कविता लिहणं आवडल असतं मला
पोटासाठी लागते पण शब्दापासून दूर जायला
तीच सर्दी तोच खोकला तीच क्रोसिन मोक्सिसिलीन
फिरून फिरून वापरायचे क्लोब कॅंडिड
सोफ्रामायसीन
तेच ते खरडायचे रिपोर्ट त्या तश्याच चौकोनात
आल्या गेल्या मेलवर अन रात्रंदिन लक्ष ठेवत
चुकार टुकार राईटस ऑफ.. दस रुपये में तमाशा
दिखाव
धावा पळा गोळा करा नाही तो उपर चक्कर लगाव
कधी कुणी टिळेवाला कधी कुणी झेंडेवाला
कधी येतो टोपीवाला विटाळतो शब्द फुलला
रे बिचाऱ्या शब्द सख्यानो हेच माझे आता जीवन
जरी असले भारंभार सभोवताली कागद पेन
लिहू जाता मनीचे बोल नवी कटकट येते समोर
किती एक कविता मग जातात वाहुनि वाऱ्यावर
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा