शुक्रवार, २८ फेब्रुवारी, २०२५

नोकरीचा प्रवास

नोकरीचा प्रवास 
************
हा प्रवास सुंदर होता 
या महानगरपालिकेतील नोकरीचा 
हा प्रवास सुंदर होता 
आणि या सुंदर प्रवासाचा हा शेवटही 
अतिशय सुंदर झाला. 
सारेच प्रवास सुखदायी नसतात 
काही भाग्यवान प्रवासीच प्रवासाचे सुख अनुभवतात 
प्रवास म्हटले की रस्ता ,रस्त्यावरील खाचखळगे अवघड वळणे 
भांडखोर सहप्रवासी गर्दी हे अपरिहार्य असते 
कधीकधी बरीच वाटही पाहावी लागते 
तरी मनासारखी गाडी 
मनासारखी ठिकाण मिळत नाही 
ते तर माझ्याही वाट्याला आले.

पण तरीही मी खरंच भाग्यवान आहे .
मला या प्रवासात जे असंख्य सहप्रवासी भेटले 
ते मला आठवत आहेत  आनंद देत आहेत.
कुणाचा सहवास प्रदीर्घ होता 
तर कुणाचा काही अल्प काळासाठी होता.
 काही प्रवासी स्मृती मधून अंधुकही होत गेले आहेत तर कोणी जिवलग झाले आहेत
..
म्हणजे मी कुणाशी भांडलोच नाही 
रागावलोच नाही असं नाही 
साधारणत: या ३३ वर्षांमधील
दोन भांडणे मला नक्कीच आठवतात.

खरतर रागवणे हा माझा पिंड नाही
पण व्यवसायिक रागावणे हा तर 
आपल्या जॉबचा एक हिस्साच असतो 
ते एक छान नाटक असते 
ते वठवावे लागते आणि ते वठवताना 
आपण एन्जॉय करायचे असते 
त्यात बुडून जायचे नसते
हे मला पक्के पणे कळले होते.
पण तो अभिनय करायचे संधी 
मला क्वचितच मिळत होती.

आणि रागवण्यापेक्षाही 
समजावण्याने आणि प्रेमाने सांगण्याने 
माझे काम अधिक वेगाने 
आणि अधिक चांगली झाली 
असा माझा अनुभव आहे.
..
आणि समोरच्या माणसातील 
अवगुणा पेक्षाही त्याच्यातील गुण दिसू लागले 
आणि त्याचा वापर करता येऊ लागला 
तर फायदा आपलाच होतो.

आणि बॉस बद्दल सांगायचे तर 
मला इथे खोचक बोचक रोचक आणि टोचक असे सर्व प्रकारचे बॉस मिळाले .
ते तसे असणे हा त्यांच्या व्यक्तिमत्त्वाचा भाग होता.
पण सर्व बॉस पासून 
मी सुरक्षित अंतर ठेवल्यामुळे 
मला खोच बोज आणि टोच जाणवली नाही.
(अपवाद डॉ ठाकूर मॅडम . त्या अजात शत्रू असाव्यात)

इथे मला केवळ डॉक्टर मित्रच नाहीत तर 
फार्मासिस्ट लॅब टेक्निशियन क्लार्क नर्सेस 
वार्ड बॉय टेक्निशियन आणि स्वीपर 
यात ही मित्र भेटले.
आणि ही मैत्री केवळ परस्परांना दिलेल्या 
आदर सन्मानावर अवलंबून होती.
मदतीला सदैव तयार असलेल्या 
होकारावर अवलंबून होती.
..
तर या नोकरीच्या पर्वा कडे 
मागे वळून पाहताना 
या शेवटच्या दिवशी मला जाणवते 
की आपण केलेली नोकरी छानच होती.

त्यामुळेच या कालखंडात भेटलेल्या 
सर्व मित्र सहकारी वरिष्ठ यांच्यासाठी 
मन आनंदाने प्रेमाने आदराने भरून येते.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
kavitesathikavita
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

बुधवार, २६ फेब्रुवारी, २०२५

वृक्ष

वृक्ष 
*****
रुजलेल्या झाडागत 
प्रकाशाचे गाणे गात 
गळेपर्यंत पानांची 
आनंदे मी देतो साथ

अंधाराची खंत नाही 
प्रकाशाची हाव काही 
जगण्याला सादर मी 
अवघा स्वीकार देही

येतात आणि जातात 
सहा ऋतू आभाळात 
थांबवणे लांबवणे 
नाही मनी ना हातात 

पार कुणी सजवले 
कुणी वा ओरबाडले
कुणी दिले कुणी नेले 
कोंब फुटतच राहिले 

पण कधी मुळांनाही
ही माती निरोप देते
शिरातून वाहणारे 
जीवनही थंडावते 

जुने खोड हरवते
नवे बीज अंकुरते 
नवे पक्षी नवे गाणे 
त्याच जागी उमलते

माझे गाणे सरू आले 
पोकळीत विसावले 
सावलीचे सुर त्याचे 
दिले जे ते देता आले 

कुणा हाती फुल फळे 
कुणा पाचोळा रे  मिळे 
आभाळात वृक्ष डोळे 
उधळणे तया कळे

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 



 


मंगळवार, २५ फेब्रुवारी, २०२५

रेखा चौधरी (pharmacist)श्रद्धांजली

रेखा चौधरी (pharmacist) श्रद्धांजली 
*****"
आज कळले रेखा चौधरी गेल्या.
धक्काच बसला मनाला .
२०-२१ ला म्हणजे आता आताच रिटायर झाल्या होत्या त्या .
दुसरी इनिंग सुरू झालेली नुकतीच .
त्यांची उंच शिडशिडीत 
 उत्साहाने भरलेली मूर्ती .
भावनांचे प्रकटीकरण 
ततक्षणी करणारा चेहरा.
चष्मा मागील वेध घेणारे डोळे 
विलक्षण नम्रता प्रामाणिकपणा 
कर्तव्यनिष्टता स्पष्टवक्तेपणा खरेपणा स्वाभिमानीपणा कष्टाळू वृती 
डोळ्यासमोर उभे राहतात 
नवीन शिकण्याची त्यांची इच्छा 
काहीही आत्मसात करण्याची वृत्ती 
एकूणच स्वतःचे शंभर टक्के झोकून देऊन 
काम करण्याची स्वभाव 
अतिशय गुणी व्यक्ती होत्या त्या 
आज आपल्यात नाही हे खरंच वाटत नाही 
काल कालच त्या रिटायर झाल्या
तरी तो टेबल त्या खुर्चीवर 
त्या कॉम्प्युटरच्या मागे बसलेली त्यांची मूर्ती 
काल पाहिलेल्या घटना सारखी ताजी आहे 
त्यांनी जीवनात पचवलेले दुःख क्वचितच ओठावर आणले 
आणि ओठावर आलं तेव्हा त्यांची सोशीकता पुन्हा पुन्हा मनावर ठसली
 मग ते लाडक्या मुलाची झालेली अचानक एक्झिस्ट असो 
वा कर्करोगाने केलेले आक्रमण असो
दुःख तर होते मनाला निराशाही येतेच 
पण ती पचवणे आणि उभे राहणे 
या दुर्लभ गुणांचे खंबीरतीचे दर्शन त्यांच्यात झाले 
त्यांनी कुठल्याही लढाईत कधीही माघार घेतली नाही 
पराभवाची चिंता केल्याशिवाय खंबीरपणे त्या उभ्या असत आपल्या भूमीवर ठामपणे 
आणि मानवी मनाची व जीवनाची जीत ही
जिजुविषेत असते.
अखेरच्या क्षणापर्यंत न मिटणारी 
ती  जिजूविषा त्यांच्यात होती हे निर्विवाद.
आमच्या मनात एमटीआगारवालच्या 
न मिटणाऱ्या आठवणी आणि व्यक्तीमध्ये त्या   कायम राहतील यात शंका नाही
ॐ शांती ॥
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
kavitesathikavita
कवितेसाठीकविता या ब्लॉगवर आपले स्वागत आहे.
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

रविवार, २३ फेब्रुवारी, २०२५

दारात

दारात
****
तुझ्याच कृपेने जळेल वासना 
सांभाळ सावर मज दत्त राणा ॥१

जुनाट घोंगडे क्षणात जळेन 
मग ते भस्म मी तुजला वाहीन ॥२

फारच कठीण मनाचे वळण 
जिंकलो म्हणता पडे आदळून ॥३

परंतु शेवटी तुझाच आधार 
करुनी परीक्षा लावीशी तू पार ॥४

त्याच त्या दारात विक्रांत अजून 
घे रे घ्यायचे ते देवा तू छळून ॥५

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शनिवार, २२ फेब्रुवारी, २०२५

उमेश देशपांडे

डॉ.उमेश देशपांडे 
**********
मला वाटते उमेश देशपांडे हे एक नाव नाही
 एक व्यक्ती नाही 
तो एक जीवन जगायचा एटीट्यूड आहे 
जीवन आनंदाने जगायचे 
आणि आपला सभावताल आनंदमय करून टाकायचा .
जीवनाचे ओझे न मानता 
तो एक आनंदाचा प्रवास मानायचा .
हि एक अतिशय दुर्मिळ वृत्ती आहे .

आता जीवन म्हटले की 
सुखदुःख चढउतार हारजीत ही येणारच 
देवालाही ते चुकले नाही 
पण त्या साऱ्यावर वरचढ होत 
आपल्या जगण्याचे सूत्र न विसरता 
आपले सूर न बिघडवता 
जीवन जगत आला आहे उमेश 

उमेश चा स्वभाव मिश्किल हसरा बोलका 
एकूणच हवा हवा वाटणारा 
काटे तर गुलाबालाही असतात 
पण ते थोडेच कोणी पाहतात 
तसे उमेश मधील कुठल्या कमतरता 
आम्हाला दिसल्याच नाहीत 
दिसल्या तरी जाणवल्या नाहीत 
आणि जाणवल्या तरी आम्ही 
त्या पाहिल्याच नाहीत 
कारण आमचे लक्ष गुलाबतील सुगंधाकडे होते 

इथे जमलेले लोक फारच कमी वाटावेत
इतकी मित्र मैत्रिणीची धनदौलत त्यांनी कमावली आहे 
जो मित्र जमवतो तोच खरा श्रीमंत असतो
त्या अर्थाने तो कोट्याधीश आहे 
तो आणखीन एक अर्थाने कोट्याधीश आहे 
त्याला शब्द त्याचा सूक्ष्म अर्थ 
आणि अन्वर्थ याचे सूक्ष्मज्ञान आहे 
त्यामुळे शब्दात वाक्यात तो सहजच कोटी करू शकतो 
आणि असंख्य हास्याचे तुषार 
आपल्या भोवती पसरवत असतो 

तो एक परफेक्ट आणि बिनधास्त डॉक्टर आहे
इतका की केवळ पॅरा सिपियम बीसीवर 
पूर्ण ओपडी चालवू शकतो 
आणि मेंढराच्या कळपातून लांडगा शोधून काढावा 
तसा सिरीयस पेशंट अचूक शोधून काढतो 

त्याचे स्वरावरील आणि गाण्यावरील प्रेमही सर्वश्रुत आहे .
त्याची अनेक गाणीही आपण ऐकली आहेत .
त्याचे सारे जीवनच आनंदाचे गाणे आहे .

माझ्या सर्व मित्रात सर्वात 
सुखी समाधानी आनंदी मित्र कोण असेल 
असे विचारल तर मी उमेश चे नाव घेईल 
तो ते वरदानच घेऊन आला आहे 
ते वरदान त्याच्यावर असेच बरसत राहो
हीच परमेश्वराकडे प्रार्थना 
त्याला उदंड आयुष्य आणि आरोग्य लाभो ही सदिच्छा .
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️

शुक्रवार, २१ फेब्रुवारी, २०२५

झिंग

झिंग
*****
चुकार डोळे गर्द सावळे 
नच कळती रे कुठे गुंतले

यंत्र हातात गुपित ओठात 
कोण चालले शोधत एकांत 

आणिक चाहूल लागता जरा 
का गोरामोरा तो होय चेहरा 

मग वळून दिशा बदलून
जातेय कोण नजर चोरून 

तरीही कळते कळणाऱ्याला 
मीन लागला कुण्या गळाला

गळ कुणाचा घास कशाचा 
शोध कुणा का उचापतीचा 

धूर्त मासळी मृदू गोरटी 
करते जे ते सारे जाणती

जा बाई तव घे आमिषाला 
मेख  त्यातली ठावुक तुजला

भीती सोडता रित मोडता
प्रीती रंगून ये तव हाता

असो खरी वा उगाच खोटी 
झिंग आणते  मदिरा ओठी
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

गुरुवार, २० फेब्रुवारी, २०२५

चित्र

चित्र
****
पुन्हा तुझे चित्र दिसे पानावर 
पुन्हा एक हास्य आले ओठावर 

पुन्हा एक श्वास झाला खालीवर 
पुन्हा एक तार तुटे विणेवर 

तो ही एक नाद झणाणे कंपण 
मनी अचानक आठवले स्वप्न 

उगा उगवले तुझे वेडेपण
आकाश झालेले धुंद माझेपण 

जाहला हिंदोळा पाण्यात लहर 
अदृश्य वलय गेली खोलवर 

हिशोबी आठव मग जगताची 
अन मोडलेली घडी दो देहाची 

अवघे व्याकुळ तरीही सुंदर 
उलटले पान पुन्हा पानावर

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

सूत्र

सूत्र ***** देऊन सूत्र जीवनाची सारी तुझ्या हातात  आता मी रे निवांत आहे वाहत श्वासात जगणे चालू आहे नि धावणेही चालू आहे यशापयश दोघ...