शनिवार, २६ जुलै, २०२५

श्रावण २ विरह

श्रावणा २ (विरह)
*******
कशाला श्रावणा येशी माझ्या दारा 
घेऊनीया धुंद ऊन पाणी वारा 
तुजला पाहता आठवते कुणी 
 एकटे पणाची खंत ये दाटूनी
तेच अवखळ सरी सम येणे 
सोनेरी उन्हाचे मोहक हसणे 
कधी बोलावणे कधी पिटाळणे 
हिरव्या स्पर्शाने मन मोहवणे 
घडे लपंडाव ऊन सावलीचा 
विकल मनात  पुराण स्मृतींचा 
होतो मंत्रमुग्ध तुज पाहतांना 
परी भंगे तंद्रा हा एकटेपणा
येईन का कधी वाट ती शोधत 
ओढाळ पायांनी ओढच ती होत 
काय बहरेन पुन्हा तो प्राजक्त 
वेचता येईन सुमन एकेक 
तर मी श्रावणा तुजलागी मिठी 
देवुनिया घट्ट ठेवीन रे दिठी

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

श्रावण१ (प्रेमकविता)

 
 
 
श्रावण १( प्रेमकविता)
*******
येई रे श्रावणा येई माझ्या दारा 
घेऊनिया धुंद ऊन पाणी वारा 
तुजला पाहता आठवते कुणी 
इंद्रधनु पुन्हा उमटते मनी 
तेच अवखळ सरी सम येणे 
सोनेरी उन्हाचे मोहक हसणे 
कधी बोलावणे कधी पिटाळणे 
हिरव्या स्पर्शाने मन मोहवणे 
घडे लपंडाव ऊन सावलीचा 
हर्षित मनात स्मृती लाघवाचा 
होतो मंत्रमुग्ध तुज पाहतांना 
स्वप्न जागेपणी दिसते डोळ्यांना 
येईन वाटते मज ती शोधत 
ओढाळ पायांनी निर्झरची होत 
मग बहरेन पुन्हा तो प्राजक्त 
वेचून घेईन सुमन एकेक 
देईन श्रावणा तुजलागी मिठी 
भिजुनिया चिंब ठेवीन रे दिठी
*****
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

शुक्रवार, २५ जुलै, २०२५

रिक्तत्ता



रिक्तत्ता
*******
क्षणा क्षणाने कळल्या वाचूनी
आयुष्य येते ऋतू घेवूनी 
हसवून रडवून चोरपावलांनी
रंग खेळूनी जाते उलटुनी 

काय कमावले आजवर
अन् काय गमावले कुठवर
अजून कळेना मना वळेना
दुनियेचे या हिशोब करुनी

ते क्षितिज दूरच्या डोंगरावरचे 
ते पाणी निळ्या निळ्या वळणाचे 
ते वन हिरव्या हिरव्या झाडीचे 
साद घालते पुन्हापुन्हा आतूनी 

जगणे म्हणजे भास होता जगण्याचा 
न कळे कुणा हवा होता शोध सुखाचा 
धावधावुनी का अंत घडेना धावण्याचा 
अंतरातील रिक्तत्ता जाईना मिटुनी

🌾🌾🌾

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️

मंगळवार, २२ जुलै, २०२५

न्याय

न्याय
******
तीच न्याय संस्था फाशी सुनावते 
तीच न्याय संस्था निर्दोषही ठरवते 
व्यक्ती तीच असते 
आरोपही तेच असतात 
सुनावनी तशीच होते
पेपरही तेच वाचले जातात 
तरी थोडेफार बदलूही शकते 
असे सामान्य लोकांना वाटते
पण काळ्याचे पूर्ण पांढरे  झाले की 
मन हवालदिलं होते

म्हणजे निव्वळ संस्था अन् कायदा
सारे काही ठरवत नसतात 
आधीचा न्याय खरा 
का नंतरचा न्याय खरा 
सारेच निकाल गोंधळात पाडतात 
सामान्यांना काय कळते 

तेच कायदे तीच कलमे 
तीच काथ्याकुट तीच चर्चा 
तेच बुद्धिवान प्रगल्भ न्यायाधीश 
तर मग नेमके पाणी कुठे मुरते
सामान्य लोकांचे डोके चक्रावते 

मग न्याय ठरवणारे 
ते अनाकलिन तत्व 
नेमके काय असते ?

किंवा जरी न्यायबुद्धी 
प्रत्येकाची वेगळी असते 
जी पेपराच्या अन् दबावाच्या 
पलीकडली असते
तिची सामान्यजना तर धास्तीच वाटते

खरतर कुठेतरी वाचले होते
न्याय तर दिला गेलाच पाहिजे
एवढेच नव्हे 
तर न्याय दिला गेला हे 
दिसायलाही हवे असते 
अन् तसे होत नसेल तर  
सामान्यांना सगळेच खोटे वाटते

कोण चुकले कुठे चुकले 
तपासात वा काही राहिले
निरपराधी उगा भरडले गेले 
खरे अपराधी पळून गेले 
प्रश्न प्रचंड उभे राहतात 
सामान्यांचे डोके भणाणते

पण ज्याच्या घरातील माणूस मेले 
कर्ते सवरते खांब पडले 
न्यायाच्या प्रतीक्षेत 
ज्यांनी वर्षानुवर्षे काढले 
त्यांच्या पदरात न्याय पडावा
तो झालेला दिसावा
सामान्यांना एवढीच अपेक्षा असते.

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 




सोमवार, २१ जुलै, २०२५

पाहिली पंढरी


पाहिली पंढरी
***********
पाहिले सुंदर रूप विठोबाचे 
दिठी अमृताचे पान केले ॥१

पाहिली पंढरी भक्त मांदियाळी 
जीवाला भेटली जिवलग ॥२

रम्य चंद्रभागा पाहिली मी अगा 
हृदय तरंगा उधाण ये ॥३

पायरी नाम्याची स्मृती चोखोबाची 
मूर्त पुंडलिकाची पाहियली ॥४

पाहिला अपार भावाचा सागर 
जल कणभर झालो तिथे ॥५

काय सांगू मात तया दर्शनाची 
तृप्ती या मनाची नच होई ॥६

आगा विठुराया वाटे तुझ्या पाया 
विक्रांत ही काया सरो जावी ॥७
🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

रविवार, २० जुलै, २०२५

गर्दी व एकाकीपण


गर्दी व एकाकीपण
**************
सोडुनिया घर येता पथावर 
फलाटांची गर्दी घेता अंगावर 
भयान एकाकी असतो आपण 
अस्तित्वाचा होत नगण्यसा कण 

पदवी नसते प्रॉपर्टी नसते 
असण्याची काही नशाही नसते 
आपण गर्दीला नसतो बघत 
गर्दी आपल्याला नसते बघत 

एक धडपड कुठेतरी आत 
एकटेपणाला राहते टाळत 
असून मोबाईल सतत हातात 
एकटेपण ते राहे रेंगाळत 

ओळखी वाचून कुणाशी बोलत 
आपण राहतो तयाला टाळत 
स्मृतीच्या भिंतीत स्वतःला कोंडत 
स्वप्नांचे इमले उंच वा रचत 

तरी कासावीस खोलवर आत 
सुरक्षा कवच असते तुटत
तेच भय मग आदीम जुनाट
राहते आपले अस्तित्व व्यापत

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ .

शनिवार, १९ जुलै, २०२५

साद

साद
*****

माझ्या मनातील माती मज आभाळ मागते
ती दलदल रोजची थोडी कोरड मागते

लाखो पाऊले मनात नीट मोजता ना येते 
पाणी भरले खळगे कुणी ओळखू ना येते 

कुणी नाचले खेळले कुणी सहजची आले 
कुणी कोरूनी बोटांनी चित्र काही रेखाटले

खेळ चिखलाचा परी किती किती खेळायचा 
ऋतू बदलून जाता पुन्हा फुफाटा व्हायचा 
 
जरी मागतो आकाश तरी जाणे तोही खेळ
वीज  पाऊस आभाळ गती नेसलेला काळ 

त्याची अलिप्तता पण मना भुरळ घालते 
वाट नसलेली वाट साद जीवनास देते 

🌾🌾🌾
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com  
☘☘☘☘ 🕉️ 

वीणेकरी

वीणेकरी ******* अपार भरल्या गर्दीत राउळी  उभा वीणेकरी नाद लयी ॥ कुणी पायावरी ठेवीतसे माथा  कुणी काढे वाटा बाजूने तो ॥ त्यास मोजम...