ती रेवा

कधी  एकदा 

आडवाटेने

पथि चालता 

वाट चुकता ॥

जरा हासरी 

जरा लाजरी 

एक गुजरी 

मला भेटली ॥

चेहऱ्यावरी 

होता घुंगट 

काना मध्ये 

डुल डोलत ॥

ओठावरती 

नव्हती लाली 

रंग लावला 

अथवा गाली.॥

मधुर बोल 

कानी पडले

प्रसन्नतेचे 

मळे फुलले ॥

निर्मळ हासू

निर्मळ डोळे

जणू करुणा

डोह भरले  ॥

हात रापले

कष्टा मधले 

पायतन ही 

नच घातले ॥

दुःख नव्हते 

नव्हती व्यथा 

सजल्या होत्या 

अवघ्या वाटा ॥

जरा बोलली 

वाट दावली 

वळणा वरी 

निघून गेली ॥

काय असे ही 

माय नर्मदा 

उगा वाटले 

माझिया चित्ता ॥

असो नसो वा 

रेवा माय ती 

प्रसन्न मुग्ध 

कृपाच होती 

गाता अष्टक 

गाता आरती 

मनी उमटे

तिचीच मूर्ती 

**********

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

मोह

मोह

**

तुझा मोह मला दे रे 

माझा मोह तुला घे रे 

बहरल्या रानातला 

गंध देही भिणू दे रे 

जाणतो न नीट तुला

भाव काही बांधलेला

ओढ मग ही कशाची 

मज हवे कळायला 

माझे स्वप्न निळे निळे

क्षितिजाला टेकलेले 

प्रकाशाच्या लहरीत 

तीरावर नाचणारे 

सांभाळले आजवरी 

हवे तर मिटू दे रे 

लाटातून फुटणारे 

फेन फुगे फुटू दे रे 

भेटले जे जन्मभरी 

देहावरी मिरवले 

देह आता तुला घे रे 

व्याज नको उरू दे रे 

येणे जाणे घेणे देणे 

शब्द सारे धड्यातले 

नभाच्या या कागदाला 

शब्द कोरा कळू दे रे

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

झेलणारा दत्त

झेलणारा दत्त .

***********

राजा बोले दळ हाले 

कणखर मान डोले 

सारे ठाव बोललेले 

ज्ञान थोर भार झाले 

नवे काही नसुनिया 

सुरामध्ये  सूर चाले

होय होय हेच खरे

होयबाचे झाड डोले

तेच सूर तोच ताल 

घोटलेले तेच बोल 

चढताच वर पट्टी 

कानाखाली दिसे ओल 

हो रे बाबा हेच जिणे

पोटासाठी प्यादा होणे 

तुझा मान तुझे भान 

रद्दीमध्ये गुंडाळणे 

डोईवर छत्र नको 

हुजुरे ते मित्र नको 

रंगुनिया लाख गेले 

त्यात तुझे चित्र नको 

आतमध्ये बसलेला 

त्याच्यासाठी मान डोल 

गादीवर बसल्याचे

उद्या होय शून्य मोल  

सारे काही जाणुनिया

कारे तुझ्या पायी दोरी 

विक्राता रे उडी मारी 

दत्त झेले हातावरी 

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

गिरणार याद

गिरनार याद

*********

गिरनार वारा 

उनाड भरारा 

पाऊस पसारा 

मनामध्ये ॥

गिरनार धुके

दृश्याचा पडदा 

दत्ताला शोधता 

खेळ खेळे॥

गिरनार झाडे

जणू की तपस्वी

जिवंत मनस्वी

भाग्यवान॥

गिरनार पशू

उ:शाप भोगती

कर्म मुक्त होती

आपोआप ॥

गिरनार माती 

भक्ताचिया भाळी

भस्माची लावली 

त्रिपुटीच .॥

गिरनार साधू 

सगे सोयरे ते

अग्नी तत्व तेथे 

देही नांदे ॥

गिरनार मनी 

विक्रांत हा जनी

कृपेची वाहणी 

तरी होय ॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

वही

वही

*****

माझ्या कवितेची ही वही 

आता भरत आलेली आहे 

या वहीची बरीच पाने ही 

आताशा सुटत चालली आहे.

खरं तर खूप काही लिहायची 

ती उर्मी ही आता विरत आली आहे 

जरी अजूनही सवयीने 

काही शब्द मनी रुंजी घालतात 

काही यमके काही कल्पनाही 

आतून रुजून सजून बाहेर येतात 

तेही एक ऋतुचक्रच आहे

मन असे तोवर चालूच राहणार 

आपण आपल्या सुखदुःखात 

गोल गोल गिरक्या घेत बसणार 

माझी वही ही नाही तुकोबाची 

नाही नामदेव ज्ञाना चोखोबाची

म्हणूनच आकाशाला भिडलेली 

स्वप्ने नाहीत मुळीच तिची 

माझी हि वही  रेघोट्यांची 

डोंगर सूर्य झाडे आणि नदीची 

माझ्यापुरती माझ्या जगाची 

जुळल्या मळल्या सुटल्या शब्दांची 

जर कदाचित उद्या तुला 

माझी वही सापडली तर 

अन वरचे पान काढून तू जर 

चिटकवले तुझे पान त्यावर 

काहीच फरक नाही पडणार 

ती वही तुझीच असणार 

आणि कदाचित लिहिलीस तू 

स्वतःचीच काही रेखीव अक्षर 

तरी ती वही माझीही असणार 

म्हणूनच हे शब्द ही अक्षरे या कविता 

मी माझ्या मानल्याच नाही आजवर 

फक्त या वहीला होणारा

या पेनाचा स्पर्श 

त्या संवेदना त्यातील जिवंतपणा 

मला कळतो समजतो 

या क्षणात त्या चांदण्यात 

तिच्या अस्तित्वाचा अर्थ 

आणि प्रश्नार्थ

तिच्या सवेत माझ्यातही उमटत असतो.

दत्ताचिये पायी

दत्ताचिये पायी 

***********

मान-अपमान 

सुख-समाधान 

टाकले वाहून 

दत्ताचिये पायी ॥

 

झाली उठाठेव 

सारा काथ्याकुट 

कारणा सकट 

दत्ताचिये पायी ॥

सुखाचे आसन

भोगाचे दालन

कर्तव्यपालन 

दत्ताचिये पायी ॥

 

जगलो जीवन 

कारणा वाचून 

कारणे पुसून 

दत्ताचिये पायी ॥

असलेल्या खंता

हरवल्या चिंता 

पुरा झालो रिता 

दत्ताचिये पायी  ॥

जाहलो मोकळा 

पाहतोय डोळा 

जीव हा रंगला 

दत्ताचिये पायी ॥

नावाचा विक्रांत 

जगरहाटीला 

फुगा फुटलेला

दत्ताचिये पायी ॥

***==***

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

 

दत्त दिवाळी

दत्त स्मरण दिवाळी 

दत्त भजन दिवाळी 

दत्त नमन दिवाळी 

माझी नित्य रे चालली ॥

दत्त पूजेने मानस 

घडे अभ्यंग ते स्नान 

दत्त कृपेचे प्रेमाचे 

नित्य लावतो उटण ॥

दत्त नामाचा फराळ 

सांगू किती रुचकर 

जीभ लाचावते सदा 

माझे अथांग उदर ॥

दत्त घोषात घुमती 

देही फटाके फुटती 

आत प्रकाश लाटांनी 

सप्त लोक उजळती 

मन रेषेत चालते 

जणू आखली रांगोळी 

वांच्छा मंगल पवित्र 

कणा-कणात उजळी ॥

चाले औक्षण सप्रेम 

जीवा कडून शिवाचे 

तनमन धनासवे 

झाले अर्पण सार्‍याचे ॥ 

ओळ दिव्यांची अंतरी 

ऐसी विक्रांत लागली 

दत्त पूजन आनंद 

घडे मंगल दिवाळी ॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

ती माणसं

ती माणसं

*******

होय माणसं सगळी

आपलीच  आहेत ती 

उरात झेंडा द्वेषाचा 

का वाहत आहेत ती ॥

होय माणसं सगळी

चांगलीच आहेत ती 

लेवून संस्कृती भिन्न

का वेगळी आहेत ती ॥

पांघरणे गाफिलता

अतिमूर्खता आहे ती

मित्रात काफिर पाहू 

का लागली आहेत ती ॥

वाचलेस नच का रे

इतिहासी व्रण किती

धर्माध संगिन नग्न

का वाहती आहेत ती ॥

झाले ते ही बरेच कि

डोळे आहे उघडती 

अजुनही किती आया 

भगिनी ते पळवती ॥

महावृक्षावरी माझ्या

घाव सांग झेलू किती 

शोषती ते संपन्नता 

वार अनंत करती ॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

दत्त आषाढ

दाटला आषाढ 

पुन्हा अंतरात 

उघडला दत्त 

कृपा मेघ॥

सरले आर्जव 

चातकाची आस 

मृगजळ ध्यास

तृषार्थाचा ॥

सावरली लाज 

येऊनिया आज 

करूणेचा साज 

लेवविला ॥

आता  मी निवांत

जाणीवेच्या आत

बसतो पाहत

दत्ता तुज ॥

विक्रांत कृपेचा 

कण हा पातला  

क्षण प्रकाशला 

दत्त रुपी ॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

सुखावलो दत्ता

सुखावलो दत्ता

**********

सुखावलो दत्ता 

तुझ्या पदी येता 

काही नको आता 

इच्छा देऊ ॥

सुखाचा सागर 

मीनला आभाळी 

प्रेमाची उकळी 

सप्त लोकी ॥

जाहलो उमाळा 

कृष्णेचा खळाळा

आनंद हो डोळा 

दृष्टी सवे ॥

दृश्य अदृश्याचा

सरला खकाना

सुटल्या वाहणा

संकल्पाच्या ॥

आता न मी माझा 

जसा न तू तुझा 

प्रेमाचिया काजा 

पान्हा फुटे ॥

विक्रांत विराट 

नुरे जळमट

प्रकाश कोंदाट

घेरुनिया ॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

प्रेम मुर्खता

प्रेम मुर्खता 

******

प्रेम कळावे कळावे 

ऐसे लाखदा वाटले 

माथा आपटला धोंडी 

डोके फुटोनिया गेले 

प्रेम भेटावे भेटावे 

जगभर मी शोधले 

हिंडहिंडोनिया यारो 

गोळे पायात या आले 

प्रेम असते कसले 

कोण खातो रे कशाशी 

गोष्टी ऐकल्या पक्वांन्नी 

जग पाहिले उपाशी 

प्रेम असते फुलांचे 

प्रेम चंद्र तारकांचे 

प्रेम काश्मीर उटीचे

धुंदी भिनल्या गात्रांचे 

असे म्हणतात कुणी 

असे लिहतात कुणी 

मज वाटते आहेत

सारे आत्मसंमोहनी 

जन्म घालणे प्रजेला 

पुढे चालणे वंशाला 

ऐश्या साध्या घटनेचा 

क्लिष्ट गुंता कुणी केला 

चव असते वेगळी 

हर एक स्वभावाची 

तया कशाला ती द्यावी 

उपाधी ती रे प्रेमाची

प्रेम मूर्खांचा बाजार 

फक्त ढोंगी व्यवहार 

नाही ताप वा औषध 

बिना कामाचा आजार 

प्रेम आठवत कुणी 

राधा कृष्णाला भजती 

प्रेमी पाघळत कुणी 

लैला मजनूला गाती 

साऱ्या गोष्टी या पांचट 

सुक्या तोंडी चघळती 

रंभा मेनकेच्या स्वप्नी 

जे का विश्वामित्र होती 

सोडा सोडा बाता या हो 

लक्ष धंद्याकडे द्या हो 

जग अर्धे हे रे वेडे 

नीट डोळ्यांनी पहा हो..

****

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

गिरनार वाट

गिरनार वाट

********

गिरनार वाटेला

पडावी पाऊले 

ह्रदय  भरले

घेवुनिया ॥

मनाचे जन्माचे

तुटावे संशय 

वेदना विलय 

नामी होत ॥

 

मिळावे आशिष 

साधूंचे भक्तांचे 

दृश्य-अदृश्याचे 

माथ्यावर

भरावी ओंजळ 

आपली इवली 

पुण्य साठवली 

अगणित 

प्रत्येक पुनवी

चंद्रमणी होत 

जावे हरवत

दत्त रुपी 

विक्रांत भाग्याचा 

नमीली पायरी

रिघला शिखरी

तया कृपे

दत्त सांभाळता 

झाला स्विकारता

पथी चालविता

पतिताला ॥

***************

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

इवले बिंदुले

इवले बिंदुले

नभी उमटले 

तम मावळले 

अज्ञानाचे ॥१

प्रकाश प्रकाश 

डोळियांच्या आत 

बघण्याची वात 

पाजळली॥२

मी पण एकटे 

उरे दशांगुळे 

निर्वाती संभाळे

आपणाला ॥३

गेली यायायात 

विरे व्याकुळता 

सलणारी व्यथा 

शुन्यी लीन ॥४

नसण्याची गाथा 

झाली सर्वव्यापी 

विक्रांत नुरली 

सांगावया ॥५

सिद्ध सदा दत्त 

उपाधी रहित

जाणिवे सहित 

कळो आला ॥६

****

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://kavitesathikavita.blogspot.com

विहीर

विहीर

***

तुझी सुखाची विहीर 

काळया चिऱ्यात बांधली 

पाणी भरून शेंदून 

भिंत ओली चिंब झाली॥

रोज मारून चकरा 

नाही  रांजण भरत

तुझे दुःखाचे रहाट 

फिरे कण्हत गंजत ॥

किती पडल्या रडल्या 

किती बुद्ध्याच सांडल्या 

जन्म उपसणे सारा 

अंती झिजल्या बादल्या .॥

 

तुझी कथा विहरीची 

खोल कातळ पाण्याची 

जाणे घडो वा न घडो

घडा बांधल्या दोरीची ॥

काय सांगू सई बाई 

पाणी भरता तू घरी

तुझ्या स्नेहाच्या ओलीने

सुख तराराते दारी ॥

तुझ्या काचल्या हाताने

जीवा जीवपण येते

तुझ्या सर्वस्व शिंपणी

जग हिरवे हे होते.॥

कुणा कळावी हि माया 

तुझ्या अंतरी दाटली

कष्ट काबाडली काया 

प्रेमे घरात झिजली ॥

***

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://kavitesathikavita.blogspot.com

एक कविता

एक कविता

********

एक कविता 

मला माझ्यातच 

दिसते आहे आता 

पण ती कविता 

मला लिहिता येत नाही आता

माझ्यातील ही कविता 

आकाशातील शब्दासारखी 

आकाशात गुरफटलेली 

श्रवणाचे कान तिला 

भेटत नाहीत आता 

तिला न भेटत 

स्पर्श लेखणीचे  

शुभ्र पानाचे 

उद्गार वाहवाचे

तरिही ती असते 

नटून-थटून 

आपलेपणात 

आपलेच अस्तित्व 

सहज सजवत 

खरतर

ती कविता 

मीच असतो 

माझ्याशिवाय 

मला वाचत .

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

**********

दत्त दरवेश

दत्त दरवेश

*********

दत्त होत दरवेशी 

मज नाचवी जगात 

खेळ दाखवी हसवी 

दोरी घालून नाकात 

उड्या मारवी सुखाने

दुःखे लोळवी मातीत 

कधी लढाई खोटीच 

छाती उगा बडवीत 

जशी वेसन हलते 

तसे शरीर वाकते 

अशा अगम्य खेळात 

पशुपण विसरते 

कुणी म्हणती तयास 

क्रूर किती दरवेश 

कुणी करती कौतुक 

त्याचा पाहून आवेश 

मज कळे शरणता 

पाहे अहंता मरता 

मनी सुखावतो किती 

देव सांभाळे विक्रांता.

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 

https://kavitesathikavita.blogspot.com 

कवितेसाठीकविता

**********