गुरुवार, ५ नोव्हेंबर, २०२०

एक कविता

एक कविता
********
एक कविता 
मला माझ्यातच 
दिसते आहे आता 
पण ती कविता 
मला लिहिता येत नाही आता
माझ्यातील ही कविता 
आकाशातील शब्दासारखी 
आकाशात गुरफटलेली 
श्रवणाचे कान तिला 
भेटत नाहीत आता 

तिला न भेटत 
स्पर्श लेखणीचे  
शुभ्र पानाचे 
उद्गार वाहवाचे

तरिही ती असते 
नटून-थटून 
आपलेपणात 
आपलेच अस्तित्व 
सहज सजवत 
खरतर
ती कविता 
मीच असतो 
माझ्याशिवाय 
मला वाचत .

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे 
https://kavitesathikavita.blogspot.com 
**********

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

श्रीपाद सखी

श्रीपाद सखी *********** स्वप्न हरखले डोळ्यामधले  स्वप्ना  लंघुनी स्वप्न उरले ॥१ नभात लक्ष दीप उजळले  चांदण्याचे तोरण झाले ॥२ कणा...