आडवाटेने
पथि चालता
वाट चुकता ॥
जरा हासरी
जरा लाजरी
एक गुजरी
मला भेटली ॥
चेहऱ्यावरी
होता घुंगट
काना मध्ये
डुल डोलत ॥
ओठावरती
नव्हती लाली
रंग लावला
अथवा गाली.॥
मधुर बोल
कानी पडले
प्रसन्नतेचे
मळे फुलले ॥
निर्मळ हासू
निर्मळ डोळे
जणू करुणा
डोह भरले ॥
हात रापले
कष्टा मधले
पायतन ही
नच घातले ॥
दुःख नव्हते
नव्हती व्यथा
सजल्या होत्या
अवघ्या वाटा ॥
जरा बोलली
वाट दावली
वळणा वरी
निघून गेली ॥
काय असे ही
माय नर्मदा
उगा वाटले
माझिया चित्ता ॥
असो नसो वा
रेवा माय ती
प्रसन्न मुग्ध
कृपाच होती
गाता अष्टक
गाता आरती
मनी उमटे
तिचीच मूर्ती
**********
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://kavitesathikavita.blogspot.com
**********
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा